Adam Cole (wrestler)

Adam Cole

Adam Cole, właściwie Austin Jenkins (urodzony 5 lipca 1989 w Lancaster) to amerykański profesjonalny wrestler i aktor, aktualnie związany z federacją All Elite Wrestling (AEW). Jest najbardziej rozpoznawalny dzięki swoim występom w Ring of Honor (ROH), gdzie jako pierwszy wrestler zdobył ROH World Championship trzy razy oraz raz ROH World Television Championship. Cole zyskał również popularność w New Japan Pro-Wrestling (NJPW).

W swojej karierze Cole występował w wielu federacjach niezależnych, takich jak International Wrestling Cartel (IWC), Combat Zone Wrestling (CZW), gdzie zdobył tytuł CZW World Junior Heavyweight Champion i był najdłużej panującym mistrzem w tej kategorii, Maryland Championship Wrestling (MCW), Northeast Wrestling oraz Pro Wrestling Guerrilla (PWG), gdzie także zdobył PWG World Championship.

Kariera profesjonalnego wrestlera

Combat Zone Wrestling (2008–2013)

Cole był szkolony w akademii Combat Zone Wrestling (CZW) przez DJ Hyde’a oraz Jona Dahmera. Zadebiutował jako Adam Cole w federacji 21 czerwca 2008 podczas gali No Pun Intended, w której on i The Reason przegrali z GNC (Joem Gacym i Alexem Colonem). Po raz kolejny wystąpił 13 września podczas gali Chri$ Ca$h Memorial Show, pokonując Tylera Veritasa. Cole rozpoczął rywalizację z drużyną GNC, walcząc z nimi przy różnych partnerach. 12 października podczas gali Night of Infamy 7: Greed GNC pokonało Cole’a i HDTV w meczu tag team. Cole odniósł swoje pierwsze zwycięstwo nad GNC na gali Cage of Death 10: Ultraviolent Anniversary, gdzie on, Veritas i Cruz pokonali GNC i EMO w meczu six-man tag team.

W 2009 roku Cole regularnie współpracował z Tylerem Veritasem, wygrywając gauntlet match podczas gali X: Decade of Destruction – 10th Anniversary w lutym. Miesiąc później zdobyli zwycięstwo w cztero-drużynowej walce z Jagged i Colem Callowayem, GNC oraz Team AnDrew (Andym Sumnerem i Drewem Gulakiem). Cole powrócił do CZW 8 sierpnia, gdzie wraz z partnerem wygrał four-way tag team match. 13 września podczas gali Down With the Sickness Forever Cole i Veritas przegrali z The Best Around (Bruce’em Maxwellem i TJ-em Cannonem) o CZW World Tag Team Championship. W pozostałej części 2009 roku obaj zawodnicy koncentrowali się na swoich solowych karierach, biorąc udział w turnieju o nowo wprowadzony CZW Wired TV Championship, gdzie Cole pokonał Alexa Colona i Richa Swanna, ale w finale przegrał z Veritasem.

W marcu 2010 podczas gali Walking on Pins and Needles Cole zremisował z Sabianem. 10 kwietnia wyzwał go do walki o CZW World Junior Heavyweight Championship, lecz ich pojedynek zakończył się remisem. 8 maja Cole zdobył to mistrzostwo, pokonując Sabiana i Ruckusa w three-way matchu na gali Fist Fight. Obronił tytuł w walce z Ryanem Slaterem w czerwcu i sierpniu, a także z Blk Jeezem (Sabianem) we wrześniu. Podczas gali It’s Always Bloody in Philadelphia z 9 października, Cole stał się antagonistą, atakując Veritasa, a tej samej nocy obronił tytuł w walce z AR Foxem. W listopadzie odbył tour po Niemczech, gdzie obronił mistrzostwo w walce z Zackiem Sabrem Jr. W grudniu jego menedżerką została Mia Yim, która pomogła mu obronić tytuł w dwóch walkach podczas gali Cage of Death XII.

W lutym 2011 na gali Twelve: Anniversary Cole zakwalifikował się do turnieju Best of the Best X, pokonując Pinkiego Sancheza. 9 kwietnia wygrał cały turniej, pokonując Johnny’ego Gargano i Kyle’a O’Reilly’ego w pierwszej rundzie, Zacka Sabre’a Jr. w półfinale, a Samiego Callihana w finale. Cole zaczął współpracować z DJ Hyde’em, który pomógł mu obronić mistrzostwo w walce z Foxem w maju. W kolejnych miesiącach Cole udanie bronił tytuł w walkach z Jonathanem Greshamem, Chuckiem Taylorem i AJ Curcio. 12 listopada 2011 utracił CZW World Junior Heavyweight Championship na rzecz Callihana, mimo interwencji Hyde’a i Yim; jego panowanie trwało 553 dni, co było najdłuższym czasem w historii tytułu.

Podczas gali An Excellent Adventure w styczniu 2012 Cole przegrał z Devonem Moore’em o CZW World Heavyweight Championship. Współpraca z Hyde’em zakończyła się na gali Best of the Best 11, gdzie Hyde wprowadził nowego protegowanego, Tony’ego Nese’a, który pokonał Cole’a w singlowej walce. Cole i Hyde zaczęli rywalizować, wzajemnie atakując się. W listopadzie 2012 Cole rozpoczął rywalizację z Samim Callihanem, twierdząc, że zawsze był od niego lepszy. Cole pokonał Callihana w No Holds Barred matchu podczas gali Cage of Death 14: Shattered Dreams z 8 grudnia. 13 kwietnia 2013 Cole po raz ostatni wystąpił w CZW, pokonując Callihana.

Federacje niezależne (2009–2017)

7 sierpnia 2009 Adam Carelle zdobył MCW Rage Television Championship, pokonując Qenanna Creeda. Mistrzostwo utrzymał przez cztery miesiące, po czym przegrał je na rzecz Ryana McBride’a 26 grudnia. Po zmianie pseudonimu na Adam Cole odzyskał tytuł od McBride’a 27 lutego 2010, ale stracił go 31 lipca na rzecz Cobiana, gdy on i Tommy Dreamer przegrali z nim i Tylerem Hiltonem.

7 listopada 2009 Cole zdobył WXW C4’s Hybrid Championship, pokonując VSK, ale tytuł stracił na rzecz Dave’a Rose’a 6 marca 2010.

20 i 21 listopada 2009 Cole wygrał pierwszy 16-osobowy turniej Battle of Gettysburg federacji Ground Breaking Wrestling, pokonując DJ Hyde’a, Ryana McBride’a, „Mighty” Quinna Nasha i Erica Endersa. Dzięki temu zwycięstwu zawalczył z mistrzem Gregiem Excellentem w kwietniu 2010, jednak przegrał. Cole zadebiutował w federacji Evolve 1 maja 2010 podczas gali Evolve 3: Rise Or Fall, gdzie przegrał z Samim Callihanem. Na gali Evolve 4 pokonał Johnny’ego Gargano, a następnie wyzwał Jimmy’ego Jacobsa do walki na gali Evolve 5: Danielson vs. Sawa, którą Cole przegrał.

Cole wystąpił podczas nagrań gali Open the Freedom Gate federacji Dragon Gate USA (DGUSA) 28 listopada 2009, gdzie w pre-show przegrał z Kyle’em O’Reillym. 24 lipca 2010 zadebiutował na gali Enter the Dragon 2010, biorąc udział w czteroosobowej walce z Chuckiem Taylorem, Arikiem Cannonem i Ricochetem, którą wygrał Taylor. 28 sierpnia 2010 brał udział w turnieju Young Lions Cup federacji Chikara, pokonując Kyle’a O’Reilly’ego w ćwierćfinale, ale odpadł w półfinale w six-man elimination matchu, eliminowanym przez Obariyona.

30 kwietnia 2011 Cole wziął udział w Super 8 Tournament 2011 federacji East Coast Wrestling Association, gdzie pokonał Samiego Callihana i Austina Ariesa, jednak w finale przegrał z Tommaso Ciampą. 30 listopada 2012 zdobył Premiere Wrestling Xperience’s Heavyweight Championship, który stracił w lutym następnego roku.

Ring of Honor (2009–2017)

Future Shock (2009–2012)

Cole zadebiutował w Ring of Honor (ROH) 28 lutego 2009, gdzie przegrał z Johnem Kermanem w dark matchu przed nagraniami tygodniówek Ring of Honor Wrestling. Następnej nocy wystąpił w kolejnym dark matchu, gdzie wraz z Ninja Brownem zmierzył się z Kermanem i Coreyem Abbottem, ale pojedynek zakończył się bez rezultatu po ataku Dark City Fight Club (Kory’ego Chavisa i Jona Davisa) na uczestników. Cole ponownie pojawił się 26 lipca 2010, przegrał z Nickiem Westgatem w tygodniówce Ring of Honor Wrestling.

23 sierpnia 2010 ROH ogłosiło podpisanie kontraktu z Colem. 2 sierpnia podczas nagrań Ring of Honor Wrestling został pokonany przez Mike’a Bennetta. Cole rozpoczął współpracę z nowym zawodnikiem ROH Kyle’em O’Reillym, gdzie 2 października pokonali Grizzly’ego Redwooda i Mike’a Sydala. Dwa tygodnie później ponieśli dwie porażki, najpierw ze Steve’em Corino i Kevinem Steenem, a potem z The All Night Express (Kennym Kingiem i Rhettem Titusem). 12 listopada Cole wziął udział w turnieju Survival of the Fittest 2010, gdzie pokonał Corino w pierwszej rundzie, ale w finale został wyeliminowany jako drugi w sześcioosobowej eliminacyjnej walce. Cole zadebiutował na galach pay-per-view 18 grudnia podczas gali Final Battle, gdzie razem z O’Reillym przegrali z All Night Express. 1 i 2 kwietnia na edycjach Chapter One i Chapter Two gali Honor Takes Center Stage Cole i O’Reilly przegrali kolejne starcia z The Briscoe Brothers (Jayem i Markiem) oraz The Kings of Wrestling. 8 lipca 2011 drużyna pokonała Bravado Brothers, stając się pretendentami do tytułów ROH World Tag Team Championship. 25 lipca Cole odnowił kontrakt z federacją. 13 sierpnia podczas nagrań Ring of Honor Wrestling zespół zaczął występować pod nazwą Future Shock.

Panowania mistrzowskie (2012–2015)

7 stycznia 2012 podczas nagrań Ring of Honor Wrestling, Future Shock zostało rozwiązane, a Cole uformował sojusz z Eddiem Edwardsem, z którym rywalizował przeciwko O’Reilly’emu i Daveyowi Richardsowi. 4 marca podczas gali 10th Anniversary Show, Cole i Edwards pokonali O’Reilly’ego i Richardsa w walce wieczoru, gdzie Cole przypiął Richardsa, będącego w posiadaniu ROH World Championship. 24 czerwca podczas gali Best in the World 2012: Hostage Crisis pokonał O’Reilly’ego w „Hybrid Rules” matchu, po czym chciał się pogodzić z byłym partnerem, ale ten odrzucił propozycję. 29 czerwca Cole zdobył pierwsze mistrzostwo w ROH, pokonując Rodericka Stronga o ROH World Television Championship. 15 września na gali Death Before Dishonor X: State of Emergency skutecznie obronił mistrzostwo w walce z Mikim Mondo, a następnie skonfrontował się z Mattem Hardym. 13 października podczas gali Glory By Honor XI: The Unbreakable Hope ponownie obronił tytuł, pokonując Eddiego Edwardsa. 16 grudnia na gali Final Battle 2012: Doomsday przegrał z Hardy’m w walce bez tytułu na szali. Jego panowanie zakończyło się 2 marca 2013 podczas gali 11th Anniversary Show, gdzie stracił tytuł na rzecz Matta Tavena. 4 maja na gali Border Wars 2013 zmierzył się z Jayem Briscoe o ROH World Championship, ale przegrał. 30 maja podpisał nowy kontrakt z federacją.

Po zwakowaniu ROH World Championship, Cole wziął udział w turnieju na nowego mistrza. 27 lipca pokonał Marka Briscoe w pierwszej rundzie, tydzień później zdołał pokonać Jaya Lethala, a 20 września podczas gali Death Before Dishonor XI pokonał Tommaso Ciampę i Michaela Elgina w półfinale i finale turnieju, stając się nowym posiadaczem światowego tytułu. Po odebraniu pasa mistrzowskiego od Jaya Briscoe, Cole zaatakował go oraz Elgina, stając się antagonistą. Na początku listopada doznał wstrząśnienia mózgu, co wymagało przerwy od występów. 14 grudnia podczas gali Final Battle 2013 obronił tytuł w trzyosobowej walce z Briscoe i Elginem. Po walce Cole i Matt Hardy zostali zaatakowani przez powracającego Chrisa Hero, co doprowadziło do jego obrony podczas gali 12th Anniversary Show z 21 lutego 2014, gdzie pokonał Hero. Rewanżowa walka odbyła się 8 marca, lecz Cole ponownie pokonał Hero w Ringmaster’s Challenge matchu.

4 kwietnia podczas gali Supercard of Honor VIII pokonał Jaya Briscoe w ladder matchu, stając się niekwestionowanym ROH World Championem, gdyż Briscoe wcześniej uważał się za prawowitego mistrza. W maju 2014 wziął udział w galach współprodukowanych przez ROH i New Japan Pro-Wrestling (NJPW), obronił mistrzostwo w walce z Kevinem Steenem (gala Global Wars 2014) oraz z Jushinem Thunder Ligerem (gala War of the Worlds). W czerwcu obronił tytuł w walkach z ACH i Tommaso Ciampą. 22 czerwca podczas gali Best in the World 2014 Cole utracił ROH World Championship na rzecz Michaela Elgina, kończąc swoje 275-dniowe panowanie. 8 listopada wygrał turniej Survival of the Fittest 2014. 7 grudnia na gali Final Battle 2014 przegrał z Jayem Briscoe o ROH World Championship. Tydzień później Cole ogłosił, że doznał kontuzji ramienia, co wymagało operacji.

Cole powrócił 12 maja 2015 podczas pierwszej nocy gali War of the Worlds ’15, przegrywając z A.J. Stylesem. Zwiastował przywrócenie współpracy z Kyle’em O’Reillym, lecz 18 września na gali All Star Extravaganza VII odwrócił się od O’Reilly’ego, przeszkadzając mu w walce o ROH World Championship.

Bullet Club (2016–2017)

8 maja 2016 na gali Global Wars Cole dołączył do grupy Bullet Club, pomagając jej członkom zdominować ring na koniec show. 16 czerwca podczas gali Best in the World, Cole i The Young Bucks utworzyli podgrupę The Superkliq, pokonując War Machine i Moose’a. 19 sierpnia na gali Death Before Dishonor XIV Cole zdobył ROH World Championship po raz drugi w swojej karierze. Jego celebrację w ringu przerwał powracający Kyle O’Reilly, który zaatakował nowego mistrza. 2 grudnia podczas gali Final Battle 2016 Cole utracił tytuł na rzecz O’Reilly’ego, ale 4 stycznia 2017 podczas gali Wrestle Kingdom 11 odzyskał tytuł od O’Reilly’ego, stając się pierwszym trzykrotnym mistrzem w historii. 10 marca 2017, podczas gali 15th Anniversary Show, Cole stracił tytuł na rzecz Christophera Danielsa, gdy nowy członek Bullet Club Frankie Kazarian odwrócił się od Cole’a. Od początku 2017 Cole zaczął kłócić się z członkami Bullet Club, Kennym Omegą i The Young Bucks. 11 marca Cole próbował zwolnić Young Bucks z ugrupowania, ale obaj oświadczyli, że to Omega jest liderem stajni. Mimo to, Cole pozostał członkiem Bullet Clubu. 1 maja ogłoszono, że jego kontrakt z ROH wygasł, a Cole stał się wolnym agentem. 12 maja podczas trzeciej nocy gali War of the Worlds 2017 Cole przegrał z Hiroshim Tanahashim w singlowej walce. Po walce Kenny Omega i Young Bucks zaatakowali Cole’a, wyrzucając go z Bullet Clubu na rzecz Marty’ego Scurlla. Dwa dni później Cole został pokonany przez Scurlla w swojej ostatniej walce w Ring of Honor.

Pro Wrestling Guerrilla (2011–2017)

Cole zadebiutował w Pro Wrestling Guerrilla (PWG) 22 października 2011, gdzie razem z Kyle’em O’Reillym wystąpili jako Future Shock, przegrywając walkę z The Young Bucks o PWG World Tag Team Championship. Future Shock zostało pokonane przez RockNES Monsters (Johnny’ego Goodtime’a i Johnny’ego Yumę) podczas tygodniówki Fear z 10 grudnia. 21 kwietnia 2012 wzięli udział w corocznym turnieju Dynamite Duumvirate Tag Team Title Tournament (DDT4), gdzie dotarli do półfinału, ale przegrali z ostatecznymi zwycięzcami The Super Smash Bros. (Player Uno i Stupefied). 21 lipca podczas 9th Anniversary Show Future Shock i The Young Bucks przegrali z Super Smash Bros. o PWG World Tag Team Championship w three-way ladder matchu. 1 września Cole wziął udział w turnieju Battle of Los Angeles 2012, w którym po pokonaniu El Generico w pierwszej rundzie przeszedł do ćwierćfinałów, gdzie pokonał Eddiego Edwardsa. Cole wygrał cały turniej, pokonując Sami’ego Callihana w półfinale oraz Michaela Elgina w finale, stając się również pretendentem do PWG World Championship. Po walce zaatakował panującego mistrza Kevina Steena i opuścił arenę z jego tytułem.

1 grudnia Cole pokonał Steena w Guerrilla Warfare matchu, zdobywając PWG World Championship. 12 stycznia 2013 razem z Kyle’em O’Reillym wziął udział w turnieju Dynamite Duumvirate Tag Team Title Tournament 2013, gdzie w półfinale odpadli, przegrywając z El Generico i Kevinem Steenem. 23 marca Cole obronił PWG World Championship w walce z Drakem Youngerem, a także 16 czerwca w 60-minutowym Iron Man matchu z Samim Callihanem. Dwa miesiące później, podczas 10th Anniversary Show, Cole obronił tytuł w three-way Guerrilla Warfare matchu z Youngerem i Steenem. 31 sierpnia utworzył antagonistyczną grupę The Mount Rushmore of Wrestling, gdzie on, Steen i The Young Bucks zaatakowali zwycięzcę Battle of Los Angeles 2013, Kyle’a O’Reilly’a, Candice LeRae, Joeya Ryana oraz sędziego Ricka Knoxa. 19 października Cole pokonał O’Reilly’ego, broniąc tytuł, a 20 i 21 grudnia pokonał Chrisa Hero i Johnny’ego Gargano. 31 stycznia 2014 stał się najdłużej panującym mistrzem w historii PWG, gdzie jego panowanie trwało 426 dni. 28 marca obronił mistrzostwo w walce z żeńską wrestlerką Candice LeRae. Panowanie Cole’a zakończyło się 23 maja 2014, kiedy to stracił tytuł na rzecz O’Reilly’ego w Knockout or Submission Only matchu.

11 grudnia 2015 Cole niespodziewanie powrócił do PWG, dołączając do Rodericka Stronga, Super Dragona i The Young Bucks, tworząc Mount Rushmore 2.0. 19 maja 2017 Cole stoczył swoją ostatnią walkę dla PWG, przegrywając z Samim Callihanem.

New Japan Pro-Wrestling (2014–2017)

Dzięki współpracy ROH z New Japan Pro-Wrestling (NJPW), Cole zadebiutował w Japonii 10 sierpnia 2014 podczas gali w Tokorozawie, gdzie wspólnie z Michaelem Bennettem pokonał Captain New Japana i Jushina Thunder Ligera w tag team matchu.

Cole powrócił do NJPW 22 września 2016. Reprezentując grupę Bullet Club, obronił swój ROH World Championship w walce z Willem Ospreayem podczas gali Destruction in Hiroshima. Trzy dni później podczas gali Destruction in Kobe Cole i The Young Bucks zostali pokonani przez Davida Finlaya, Ricocheta i Satoshiego Kojimę w walce o zawieszone NEVER Openweight 6-Man Tag Team Championship. Krótko po gali profil Cole’a na stronie NJPW został usunięty.

WWE

NXT (od 2017)

W lutym 2017 Jenkins wziął udział w tryoutach WWE, które miały miejsce w WWE Performance Center na Florydzie. Cole zadebiutował w rozwojowym brandzie NXT 19 sierpnia podczas gali NXT TakeOver: Brooklyn III, gdzie wspólnie z Bobbym Fishem i Kyle’em O’Reillym zaatakował nowego NXT Championa Drewa McIntyre’a. We wrześniu Cole, Fish i O’Reilly zaczęli występować jako trio The Undisputed Era, do którego później dołączył Roderick Strong. 27 września na tygodniówce NXT Cole wygrał swoją pierwszą telewizyjną walkę z Erikiem Youngiem, reprezentującym grupę Sanity. W wyniku rywalizacji The Undisputed Ery, Sanity i The Authors of Pain, generalny menedżer NXT, William Regal, ogłosił walkę wieczoru podczas gali NXT TakeOver: WarGames, którą wygrał Cole, Fish i O’Reilly.

Życie prywatne

Jenkins ma młodszego brata, a jego rodzice rozwiedli się, gdy miał dziesięć lat. Inspiracją dla niego jest Shawn Michaels. W dzieciństwie brał udział w karate i lubi płetwonurkowanie. Jest w związku z profesjonalną wrestlerką Britt Baker.

Styl walki

Finishery

Corona Crash (Inverted DDT) – 2011–2012
Figure-four leglock
Florida Key (Bridging cross-armed suplex)
Last Shot (Brainbuster w swoje kolano)
Panama Sunrise (Diving front flip piledriver)
Shining wizard – NXT; wcześniej używany jako zwykły ruch

Inne ruchy

Coleateral (Scoop brainbuster)
Diving crossbody
Fireman’s carry neckbreaker
German suplex
Wariacje kopnięć
Corona Kick (Running single leg drop) – 2011–2012
Enzuigiri
Gamengiri (Jumping high kick)
Superkick
Wheelbarrow z podniesieniem i upuszczeniem w double knee backbreaker
Superplex

Menedżerowie

Mia Yim
Kyle O’Reilly
Bobby Fish
Roderick Strong

Przydomki

„The One”
„The Panama City Playboy”
„The Industry Ruler”
„The Best Damn Pro Wrestler on the Planet”

Motywy muzyczne

„Faithless” ~ Injected
„Break Anotha” ~ Blake Lewis
„Get Off The Stoves” ~ The Stoves
„Whatta Man” ~ Salt-n-Pepa
„Something for You” ~ David Rolfe
„Shot’Em” ~ [Q]Brick (używane podczas członkostwa w grupie Bullet Club)
„Adam Cole Bay-Bay” ~ Yonosuke Kitamura
„Undisputed” ~ CFO$ (NXT; od 20 września 2017; używane podczas członkostwa w grupie The Undisputed Era)

Mistrzostwa i osiągnięcia

Combat Zone Wrestling

CZW World Junior Heavyweight Championship (1 raz)
Best of the Best X (2011)

Dreams Fighting Entertainment/World Wrestling League

DFE Openweight Championship/WWL Heavyweight Championship (1 raz)

Eastern Wrestling Alliance

EWA Cruiserweight Championship (1 raz)

Ground Breaking Wrestling

Battle of Gettysburg (2009)

International Wrestling Cartel

IWC Super Indy Championship (1 raz)
Super Indy 16 (2017)

Maryland Championship Wrestling

MCW Rage Television Championship (2 razy)
Shane Shamrock Memorial Cup (2012)

New Horizon Pro Wrestling

NHPW Art of Fighting Championship (1 raz)

Premiere Wrestling Xperience

PWX Heavyweight Championship (1 raz)

Preston City Wrestling

PCW Cruiserweight Championship (1 raz)

Pro Wrestling Guerrilla

PWG World Championship (1 raz)
Battle of Los Angeles (2012)

Pro Wrestling Illustrated

PWI umieściło go na 9. miejscu w top 500 wrestlerów rankingu PWI 500 w 2014

Pro Wrestling World-1

World-1 North American Championship (1 raz)
Shinya Hashimoto Memorial Cup (2010)

Real Championship Wrestling

RCW Cruiserweight Championship (1 raz)
RCW Tag Team Championship (1 raz) – z Devonem Moore’em

Ring of Honor

ROH World Championship (3 razy)
ROH World Television Championship (1 raz)
ROH World Championship Tournament (2013)
ROH World Tag Team Championship No. 1 Contender Lottery Tournament (2011) – z Kyle’em O’Reillym
Survival of the Fittest (2014)

SoCal Uncensored

Walka roku (2012) z Kyle’em O’Reillym vs. Super Smash Bros. (Player Uno i Stupefied) i The Young Bucks z 21 lipca
Walka roku (2016) z The Young Bucks (Mattem i Nickiem Jacksonem) vs. Matt Sydal, Ricochet i Will Ospreay z 3 września
Wrestler roku (2013)

WrestleCircus

Big Top Tag Team Championship (1 raz) – z Brittem Bakerem

Wrestling Observer Newsletter

5-Star Match (2016) z The Young Bucks (Mattem i Nickiem Jacksonem) vs. Matt Sydal, Ricochet i Will Ospreay z 3 września
Najlepszy debiutant (2010)