Adam Paweł Bukowczyk
Adam Paweł Bukowczyk (urodzony 13 września 1923 we Lwowie, zmarł 16 kwietnia 2014) był polskim psychiatrą oraz profesorem nauk medycznych. W latach 1964–1976 pełnił funkcję Kierownika Katedry i Kliniki Psychiatrii na Akademii Medycznej we Wrocławiu. Był także członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego oraz żołnierzem Armii Krajowej.
Życiorys
Urodził się we Lwowie, gdzie już przed osiągnięciem szóstego roku życia rozpoczął edukację w szkole powszechnej. W 1938 roku, w związku z przeniesieniem jego ojca do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV, rodzina Bukowczyków przeprowadziła się do Łodzi. Tam Adam uczęszczał początkowo do I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika, a później do XXV Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego. W tym czasie rozpoczął również działalność w harcerstwie, przewodząc III łódzkiej drużynie harcerskiej już w 1938 roku przed wakacjami.
We wrześniu 1939 roku, po agresji Niemiec na Polskę, został ewakuowany z Łodzi przed nadciągającym frontem. Podążając za ojcem, przez Równe i Warszawę, dotarł do Garwolina, gdzie spotkał członków jednostki swojego ojca. Razem z tą jednostką przebył całe Pogórze aż do Włodzimierza Wołyńskiego, gdzie obchodził swoje szesnaste urodziny i złożył przysięgę wojskową. W czasie wojny był członkiem Armii Krajowej, walcząc do momentu wkroczenia wojsk sowieckich do Łodzi w 1945 roku.
Po zakończeniu wojny ukończył studia na Akademii Medycznej w Łodzi oraz na Uniwersytecie Zuryskim. Po studiach związał się z Akademią Medyczną we Wrocławiu, gdzie w latach 1964–1976 pełnił rolę Kierownika Katedry i Kliniki Psychiatrii. Zainicjował współpracę Kliniki ze Światową Organizacją Zdrowia w zakresie zdrowia psychicznego i uzależnień. W Klinice założył pierwszy w Polsce telefon zaufania, który rozpoczął działalność 14 czerwca 1967 roku, a całodobowe dyżury pełnili lekarze etatowi, w tym dr Teresa Fiszer i dr Krystyna Wilczkowska. W 1975 roku powrócił do Łodzi, gdzie objął Katedrę Psychiatrii na swojej macierzystej Akademii Medycznej. Był również członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego.
W okresie stanu wojennego dzielił się swoimi doświadczeniami z grupą związana z Biuletynem Łódzkim, który współredagował. W 1983 roku, wspólnie z księdzem Janem Sobczakiem, zorganizował Instytut Teologiczny, który skupiał nauczycieli z grupy Obecność, skoncentrowanej na samokształceniu. W latach 80. uczestniczył w spotkaniach Stronnictwa Wierności Rzeczypospolitej z Wojciechem Ziembińskim w Warszawie oraz aktywnie brał udział w działaniach Konfraterni Literackiej w Łodzi, obok takich postaci jak Jerzy Kropiwnicki.
W 1989 roku pełnił rolę biegłego w procesie Mariusza Trynkiewicza.
Zmarł 16 kwietnia 2014 roku.
Wybrane prace
- Badania nad zachowaniem się kwasu szczawiowego we krwi i płynie mózgowo-rdzeniowym w schizofrenii.
- Eugeniusz Wilczkowski i Adam Bukowczyk: Krótka diagnostyka psychiatryczna. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa, wydanie I – 1961, wydanie II – przejrzane i uzupełnione – 1966.
- Adam Bukowczyk, Bernard Spisla, Henryk Szydlik, August Wasik: Wstępne doświadczenia wrocławskie z telefonicznej pomocy psychiatrycznej. Polski Tygodnik Lekarski. 1968. T. 23, nr 15; s. 563–564.
- Adam Bukowczyk, Jerzy Domagalski, Jerzy Siwczyński, Krystyna Wilczkowska: Badania nad działaniem antydepresyjnym Doksepiny (Sinequan). Psychiatria Polska. Rok 1971, T. V, Nr 2; s. 197–200.
