Adam Bogusław Fedorowicz

Adam Bogusław Fedorowicz-Jackowski, herbu Oginiec (urodzony w 1853 lub 1854 w Krzeczowicach, zmarł 28 października 1917 w Krakowie) – był polskim urzędnikiem.

Życiorys

Był przedstawicielem rodu Fedorowiczów, noszących herb Oginiec. Jego pradziadek Maciej oraz dziadek Florian przyjęli przydomek Jackowski, który kontynuowali ich potomkowie. Adam przyszedł na świat w 1853 lub 1854 roku w rodzinnym majątku w Krzeczowicach. Był synem Wincentego (1801-1863) i jego drugiej żony, Stanisławy z domu Sobolewskiej, córki Ludwika Sobolewskiego, senatora Rzeczypospolitej Krakowskiej. Miał rodzeństwo: Marię, Ludmiłę oraz Władysława, który również pełnił funkcję urzędnika.

Ukończył C. K. Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Następnie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, a później w Bonn i Pradze, gdzie uzyskał tytuł doktora praw. W dążeniu do objęcia rodzinnego majątku zdobywał wiedzę praktyczną w Czechach, po czym przez rok prowadził własne gospodarstwo rolne. Był właścicielem dziedzicznych dóbr, w tym majątków w Krzeczowicach, Bóbrce, Krowicy oraz Czestyni w powiecie cieszanowskim.

Na skutek namowy hr. Agenora Gołuchowskiego porzucił pracę w majątku i rozpoczął karierę w służbie rządowej. Został zatrudniony w C. K. Namiestnictwie we Lwowie, gdzie od około 1875 do około 1881 pełnił funkcję praktykanta konceptowego, a od około 1881 do około 1882 był koncepistą namiestnictwa. Około 1882/1883, już jako komisarz powiatowy, pracował w urzędzie starostwa c.k. powiatu lwowskiego, a od około 1883 został przydzielony do C. K. Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Wiedniu.

W latach 1886-1901 sprawował urząd starosty c.k. powiatu rzeszowskiego, a od około 1892 z tytułem i charakterem radcy namiestnictwa, a od około 1899 jako radca namiestnictwa, od początku 1900 z tytułem radcy dworu. Łącznie był starostą w Rzeszowie przez okres 15 lub 16 lat. W tym czasie równolegle pełnił funkcję przewodniczącego C. K. Rady Szkolnej Okręgowej w Rzeszowie. Od około 1889 do około 1902 był także komisarzem rządowym w Kasie Oszczędności Miasta Rzeszowa.

W listopadzie 1901 roku, po zakończeniu kadencji jako starosta w Rzeszowie, został mianowany rzeczywistym radcą dworu oraz delegatem krakowskiego Namiestnictwa w Krakowie. Opuścił Rzeszów 29 grudnia 1901, a jego następcą na stanowisku starosty rzeszowskiego został jego brat Władysław. Od tego momentu pełnił funkcję kierownika urzędu starostwa c.k. powiatu krakowskiego, a w 1911 roku objął stanowisko starosty krakowskiego. Od około 1912 pracował z tytułem i charakterem wiceprezydenta Namiestnictwa. Pomimo zagrożenia inwazją rosyjską podczas I wojny światowej, pozostał w Krakowie i kierował urzędami krakowskiego starostwa aż do swojej śmierci. W tym okresie był także przewodniczącym C. K. Rady Szkolnej Okręgowej w Krakowie (od około 1913 zamiejskiej).

W trakcie swojej pracy zawodowej w Rzeszowie i Krakowie angażował się również w działalność gospodarczą i charytatywną. Od około 1888 do około 1905 był członkiem oddziału jarosławsko-łańcuckiego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego. Od około 1900 do co najmniej 1914 roku zasiadał w radzie nadzorczej Galicyjskiego (później Galicyjsko-Bukowińskiego) Akcyjnego Towarzystwa Przemysłu Cukrowniczego w Przeworsku. Był wybierany na prezesa Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Rzeszowa 23 maja 1902 oraz 25 maja 1903 (wiceprezesem był Jan Karol Całczyński). Od około 1902 do co najmniej 1914 roku pełnił również funkcję komisarza rządowego Izby Handlowej i Przemysłowej w Krakowie. Jako delegat rządu był kuratorem Krajowej Średniej Szkoły w Czernihowie oraz przewodniczącym kuratorii Schroniska Fundacji księcia Aleksandra Lubomirskiego w Krakowie.

Otrzymał tytuły honorowego obywatelstwa Rzeszowa (8 lipca 1896), honorowego obywatelstwa Strzyżowa (1899) oraz honorowego obywatelstwa Tyczyna (około 1899). W październiku 1897 roku otrzymał tytuł c.k. podkomorzego.

Zmarł 28 października 1917 roku w Krakowie po ciężkiej chorobie w wieku 64 lat. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 30 października 1917 roku (kwatera Cb).