Adam Bińkowski (ur. 26 października 1894 w Mosinie, woj. poznańskie; zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik obserwator rezerwy lotnictwa Wojska Polskiego, będący ofiarą zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Był synem Adama i Marii z Wernerów. Ukończył szkołę powszechną w Mosinie oraz Szkołę Handlową w Poznaniu, którą ukończył w 1912 roku. W 1918 roku został powołany do armii niemieckiej i służył w kompanii karabinów maszynowych 245 pułku piechoty na froncie zachodnim, gdzie zakończył wojnę w stopniu kaprala.
Po powrocie do Polski wstąpił do wielkopolskich wojsk powstańczych, biorąc udział w powstaniu wielkopolskim. W styczniu 1919 roku został skierowany do 1 kompanii lotniczej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Poznaniu, gdzie przeszedł trzymiesięczne szkolenie. Następnie awansował do stopnia plutonowego, a później sierżanta.
27 kwietnia 1919 roku został przydzielony do III eskadry lotniczej. W grudniu tego samego roku, po zdaniu egzaminu, awansował do stopnia podchorążego w korpusie osobowym oficerów lotnictwa. Walczył na froncie galicyjskim oraz litewsko-białoruskim i został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Orderu Virtuti Militari.
W 1921 roku został przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 6 pułku lotniczego, a w 1925 roku awansował do stopnia podporucznika obserwatora w korpusie oficerów rezerwy lotnictwa.
W czasie kampanii wrześniowej w 1939 roku był częścią Bazy Lotniczej nr 3. Po agresji ZSRR na Polskę został w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli przez Sowietów i osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Od 28 lipca 2000 roku znajduje się tam oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu, gdzie prowadzone były ekshumacje oraz prace archeologiczne. W 1943 roku jego ciało w mundurze zostało zidentyfikowane podczas ekshumacji przeprowadzonych przez Niemców pod numerem 2751. Przy zwłokach Adama Bińkowskiego znaleziono dwie karty pocztowe. Figuruje na liście wywózkowej 029/3 z 14 kwietnia 1940 roku oraz liście PCK (AM) 2751.
5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło pośmiertnie mianował go na stopień kapitana. Awans ogłoszono 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Życie prywatne
Był żonaty z Matyldą z Lipoltów, miał córkę Marię oraz syna Gerwazego. Pracował w Urzędzie Walki z Lichwą w Warszawie. W lipcu 1921 roku został dyrektorem drogeryjnym francuskiej firmy działającej w Polsce i osiedlił się w Kobylinie.
Ordery i odznaczenia
Krzyż Walecznych
Krzyż Żelazny II klasy (Cesarstwo Niemieckie)
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
Linki zewnętrzne
