Adam Kazimierz Bilik (urodzony 30 listopada 1899 w Turce nad Stryjem, zmarły 13 czerwca 1943 w Będzinie) był lekarzem oraz działaczem Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie” i Akcji Katolickiej.
Życiorys
Gimnazjum ukończył w Bodach, a następnie rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1917-1920 był alumnem Seminarium Duchownego w Krakowie, a później podjął studia medyczne, które zakończył w 1927 roku we Lwowie.
Podczas swojego pobytu w seminarium krakowskim angażował się w działalność Bratniej Pomocy oraz w katolickim stowarzyszeniu „Polonia”. Po fuzji „Polonii” z Stowarzyszeniem Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie” objął stanowisko prezesa, najpierw w Krakowie (1922-23), a później we Lwowie (1924-25).
Na koniec lat 20. przeniósł się do Sosnowca, gdzie w 1935 roku założył oddział Związku Polskiej Inteligencji Katolickiej i zasiadał w Zarządzie Głównym Związku. Działał w środowisku robotniczym Zagłębia, oferując darmową pomoc medyczną dla bezrobotnych, ubogich i bezdomnych. W okresie niemieckiej okupacji stał się autorytetem dla lokalnej społeczności. Niemcy zdawali sobie z tego sprawę, co doprowadziło do tego, że zgodzili się na cichą manifestację podczas jego pogrzebu.
Jego syn, Andrzej Bilik, w czasach PRL był jednym z bardziej rozpoznawalnych dziennikarzy Telewizji Polskiej, związanych z komunizmem.
Bibliografia
Encyklopedia Białych Plam, T. III