Adam Bielawski

Adam Aleksander Bielawski

Adam Aleksander Bielawski (ur. 4 listopada 1948 we Wrocławiu, zm. 21 września 2015 tamże) był polskim perkusistą, skrzypkiem i wokalistą. Ukończył Państwową Podstawową Szkołę Muzyczną we Wrocławiu, gdzie uczył się gry na skrzypcach. Był członkiem Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego oraz studiował na wydziale filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1977 roku otrzymał dyplom z Nauczycielskiego Kolegium Języka Angielskiego w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze.

Kariera muzyczna

Jako perkusista i wokalista Bielawski był głównie samoukiem. Swoją karierę muzyczną rozpoczął w wieku nastoletnim, występując we wrocławskim klubie studenckim Pandora, w Akademickim Centrum Kultury „Pałacyk” oraz w lokalnym domu kultury w Karłowicach. Na jednym z koncertów zauważył go basista Natan Walden, który zaprosił go do gry w zespole Nastolatki. W wieku siedemnastu lat Bielawski rozpoczął przygotowania do Wiosennego Festiwalu Muzyki Nastolatków. Zespół zmagał się z problemami technicznymi, nie mając własnego zestawu perkusyjnego ani wzmacniaczy, ale mimo to zakwalifikował się do finałów w Gdańsku, zdobywając II miejsce 17 lipca 1966 roku, wyprzedzając zespoły Blackout i Kon-Tiki. Bielawski otrzymał również nagrodę dla Najmłodszego Instrumentalisty Festiwalu. 19 października tego samego roku Nastolatki wystąpiły w warszawskiej Hali Gwardii. Tuż przed rozpadem zespołu dołączył do nich gitarzysta Mieczysław Dąbrowski, z którym Bielawski grał w klubie Pandora w 1964 roku.

W marcu 1969 roku Bielawski dołączył do zespołu Muzilo (wcześniej znanego jako Vratislavia Beat), który był związany z ideą esperanto. Zespół powstał z inicjatywy Polskiego Związku Esperantystów oraz studentów PWSM we Wrocławiu, mając na celu promowanie polskiej kultury w języku esperanto. Adam występował w Muzilo jako perkusista i wokalista, grając obok takich artystów jak Leszek Pietrzykowski, Ryszard Grzebielucha, Mieczysław Dąbrowski, Włodzimierz Szomański oraz wokalistki Anna Pawłowska, Maciej Lis i Mariusz Domaszkiewicz. Zespół prezentował polskie piosenki w esperanto oraz komponował utwory do oryginalnych tekstów w tym języku. Muzilo występował na imprezach esperanckich zarówno w kraju, jak i za granicą, w tym w NRD oraz podczas Światowego Kongresu Esperantystów. W 1970 roku wydano płytę „Bonveno”, w której Bielawski brał udział.

W październiku 1972 roku Bielawski dołączył do jazz-rockowej grupy Spisek Sześciu, założonej przez Włodzimierza Wińskiego. Zespół zdobył wyróżnienie na X Festiwalu „Jazz nad Odrą” w 1973 roku, a w 1974 roku zajął I miejsce na tym samym festiwalu. Bielawski uczestniczył w festiwalu jeszcze w latach 1975-1976. W 1974 roku Spisek Sześciu zagrał na festiwalu Jazz Jamboree w Warszawie, a w Kromeriżu zdobył Złoty Medal na Międzynarodowym Amatorskim Festiwalu Jazzowym. Zespół nagrał album „Complot of Six” we Wrocławiu w marcu 1975 roku, a Bielawski brał udział w wielu sesjach nagraniowych oraz programach telewizyjnych. Działalność zespołu zakończyła się w 1976 roku.

We wrześniu 1976 roku Bielawski, wspólnie ze Zbigniewem Czwojdą i Andrzejem Pluszczem, założył grupę Crash, do której dołączyli Stanisław Zybowski, Juliusz Mazur oraz Władysław Kwaśnicki. Zespół zadebiutował w październiku 1976 roku w Akademickim Centrum Kultury „Pałacyk” oraz na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree. Crash występował również w Kopenhadze i wziął udział w sesji nagraniowej dla Programu III Polskiego Radia. Bielawski odszedł z zespołu przed festiwalem w San Sebastian w 1977 roku.

12 kwietnia 1976 roku Bielawski uzyskał uprawnienia muzyka solisty jazzowego w Warszawie podczas ogólnopolskich weryfikacji muzyków jazzowych.

Od 1978 roku Bielawski wielokrotnie podróżował za granicę jako perkusista na statkach wycieczkowych Royal Caribbean, takich jak Nordic Prince, Song of Norway i Song of America. Agencja PAGART organizowała te wyjazdy po wcześniejszych przesłuchaniach polskich muzyków jazzowych. Standardowy kontrakt na statku trwał około 6 miesięcy, a Bielawski grał w międzynarodowej orkiestrze. Rejsy obejmowały trasy takie jak Cozumel, Grand Cayman, Ocho Rios, Labadee, Miami. W trakcie tych podróży współpracował z wieloma znanymi muzykami.

W późniejszych latach dołączył do zespołu Prońko Band, który powstał w 1980 roku. Zespół występował na Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych oraz Międzynarodowych Konfrontacjach Muzycznych „Pop Session” w Sopocie.

W 1981 roku Bielawski stał się członkiem Ruby Band, który grał standardy muzyki rozrywkowej. Zespół odbył trasę po Niemczech w latach 1981-1982 i ponownie spotkał się w 1990 roku, występując na kontrakcie linii promowej Color Line.

W latach 1984-1988 Bielawski był członkiem Orkiestry Teatru Rozrywki w Chorzowie oraz Orkiestry Rozrywkowej PRiTV w Katowicach pod kierownictwem Jerzego Milana. Często brał udział w festiwalach w Opolu i Zielonej Górze.