Adam Biedroń-Kalinowski

Adam Biedroń-Kalinowski

Adam Biedroń-Kalinowski (ur. 13 sierpnia 1898 w Krakowie, zm. 1970 w Łodzi) był polskim działaczem niepodległościowym, pułkownikiem pożarnictwa, oficerem rezerwy Wojska Polskiego oraz komendantem Warszawskiej Straży Ogniowej.

Życiorys

Urodził się 13 sierpnia 1898 roku w Krakowie w rodzinie o nazwisku Antoni.

4 września 1914 roku dołączył do Legionów Polskich. Od 15 lipca 1915 roku brał udział w walkach na froncie wschodnim I wojny światowej w 4 pułku piechoty. Początkowo pełnił funkcję sekcyjnego w 9. kompanii III batalionu, a później w 8. kompanii II batalionu. Po odniesieniu rany, od 12 sierpnia do 23 listopada 1915 roku był pacjentem Domu Rekonwalescentów w Kamieńsku. 27 marca 1916 roku awansował na sierżanta. 19 kwietnia 1916 roku był zarejestrowany w komendzie 4 pułku piechoty. Wiosną 1917 roku został wymieniony w wniosku o odznaczenie austriackim Krzyżem Wojskowym Karola.

W 1922 roku, w stopniu porucznika rezerwy, został przydzielony do 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie. 8 stycznia 1924 roku uzyskał zatwierdzenie w stopniu porucznika z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku oraz 3499. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W tym czasie był w rezerwie przydzielony do 25 pułku piechoty w Piotrkowie. Następnie, w tym samym stopniu, przeniesiony został do korpusu oficerów taborowych i przydzielony do 5 dywizjonu taborów w Krakowie.

W 1922 roku rozpoczął pracę w Ochotniczej Straży Pożarnej w Radomsku jako zastępca naczelnika. Po odbyciu kursu dla instruktorów pożarnictwa, pełnił funkcję inspektora w Związku Straży Pożarnych województwa krakowskiego. W latach 1937–1939 był komendantem Ochotniczej Straży Pożarnej w Łodzi.

W latach 1941–1944 pełnił rolę komendanta Warszawskiej Straży Ogniowej i od 1941 roku organizował oraz początkowo kierował Centralną Szkołą Pożarniczą w Warszawie.

Po wojnie, w latach 1945-1950, był komendantem Zawodowej Straży Pożarnej w Łodzi. Od 1950 roku pracował w Komendzie Głównej Straży Pożarnej jako doradca komendanta głównego oraz członek sztabu KGSP. W latach 1954–1957, z powodu nieuzasadnionych zarzutów politycznych, został zwolniony z Komendy Głównej i zatrudniony w łódzkiej Wytwórni Filmów Fabularnych jako referent ds. przeciwpożarowych.

W 1957 roku powrócił do pracy w Komendzie Głównej, obejmując stanowisko szefa Wydziału Szkolenia Zawodowego. W 1960 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł w listopadzie 1970 roku w Łodzi.

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
  • Krzyż Niepodległości – 13 września 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Krzyż Zasługi za Dzielność
  • Złoty Krzyż Zasługi

Przypisy

Bibliografia

  • Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • płk poż. Adam BIEDROŃ-KALINOWSKI. Jednostka OSP Olszowice. [dostęp 2023-12-25].