Adam Bal (starosta)

Adam Bal, noszący herb Gozdawa (urodzony 15 stycznia 1867 w Nowosiółkach Baligrodzkich, zmarł 13 stycznia 1927 w Krakowie), był polskim urzędnikiem terytorialnym oraz starostą.

Życiorys

Adam Bal, pochodzący z Hoczwi, przyszedł na świat 15 stycznia 1867 w Nowosiółkach Baligrodzkich, w majątku swoich rodziców, Jana i Felicji z Żurowskich. Edukację rozpoczął w Krakowie, gdzie w 1885 roku ukończył VIII klasę oraz zdał egzamin dojrzałości w C. K. III Gimnazjum w Krakowie. W jego klasie uczęszczali m.in. Karol Łepkowski, Stanisław Szeptycki oraz Stanisław Wróblewski. Następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1892 roku uzyskał stopień doktora praw.

W 1892 roku rozpoczął pracę w administracji rządowej w Galicji. Na początku jako praktykant konceptowy został zatrudniony w C. K. Namiestnictwie we Lwowie, a od około 1893 roku pracował w starostwie c. k. powiatu jasielskiego. Wkrótce, bo od 1894 roku, przeszedł do starostwa c. k. powiatu krośnieńskiego, gdzie od około 1898 roku pełnił funkcję koncepisty namiestnictwa. Około 1901 roku objął stanowisko komisarza w starostwie krośnieńskim, które zajmował bez przydziału z Namiestnictwa. W listopadzie 1907 roku został mianowany sekretarzem namiestnictwa i od tego czasu był przypisany do starostwa krośnieńskiego. Od około 1907 roku pełnił również rolę komisarza rządowego w Kasie Oszczędności Miasta Krosna. W 1909 roku, jako sekretarz namiestnictwa, kierował starostwem c. k. powiatu liskiego, a w lutym 1911 roku został mianowany starostą tego powiatu. Od około 1910 roku był przewodniczącym C. K. Rady Szkolnej Okręgowej w Lisku. W 1912 roku objął stanowisko starosty c. k. powiatu łańcuckiego, które pełnił aż do końca istnienia Austro-Węgier w 1918 roku, także w trakcie I wojny światowej. W tym czasie przewodniczył C. K. Radzie Szkolnej Okręgowej w Łańcucie. Otrzymał tytuł radcy namiestnictwa.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku, w 1919 roku został powołany do Polskiej Komisji Likwidacyjnej, gdzie pracował najpierw w Wydziale Administracyjnym, a następnie w Biurze dla Spraw Misji Zagranicznych w Prezydium PKL. Został przeniesiony do Prezydium Lwowskiej Komisji Generalnej Delegatury Rządu. Później pełnił funkcję inspektora aprowizacyjnego przy Generalnym Delegacie Rządu, a podczas wojny polsko-bolszewickiej był zastępcą tegoż w I Oddziale Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków”. Do 1921 roku był inspektorem objazdowym starostw. Po wprowadzeniu reformy administracyjnej i utworzeniu Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie, od 1 września 1921 roku objął stanowisko kierownika starostwa powiatu krakowskiego, które sprawował do końca swojego życia. W 1923 roku otrzymał V stopień służbowy. Cieszył się szacunkiem w różnych środowiskach i był postrzegany jako bezstronny urzędnik.

W Krakowie mieszkał przy ulicy Jana III Sobieskiego. Zmarł 13 stycznia 1927 roku, dwa dni przed swoimi 60. urodzinami. Uroczysty pogrzeb odbył się 16 stycznia 1927 roku, a jego ciało zostało pochowane w tymczasowym grobowcu na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Jego bratankiem był Stanisław Bal, a wśród jego krewnych znajdowali się Wiktor Żurowski oraz Adam Ostaszewski.