Adam Antoni Bratro

Adam Antoni Bratro (urodzony 20 listopada 1900 w Sanoku, zmarły 11 sierpnia 1920 pod Pułtuskiem) był podporucznikiem piechoty Wojska Polskiego, kawalerem Orderu Virtuti Militari oraz harcerzem.

Życiorys

Był synem Adama Mariana i Emilii z domu Heidler. Jego ojciec pracował jako inżynier, był kierownikiem budowy wagonów w sanockiej fabryce i aktywnie uczestniczył w ruchu niepodległościowym, biorąc udział w werbunku do Legionów podczas I wojny światowej, a także w bitwie pod Kuklami.

Adam Antoni rozpoczął naukę w szkole ludowej w Sanoku, a następnie kontynuował edukację w gimnazjum, które ukończył w 1916 roku w V klasie. Angażował się w Polskie Drużyny Strzeleckie oraz w ruch skautowy. W 1916 roku przeniósł się do Wojskowej Wyższej Szkoły Realnej w Łobzowie. W listopadzie 1918 brał udział w rozbrajaniu żołnierzy austriackich w Krakowie. W tym samym roku został przyjęty do Szkoły Podchorążych w Warszawie, którą ukończył w 1919 roku w stopniu podchorążego. Następnie został skierowany do obozu szkół podoficerskich w Dęblinie.

Po zakończeniu szkolenia awansował na podporucznika i pozostał w dęblińskiej szkole jako młodszy oficer, instruktor w kompanii oraz adiutant batalionu do 1920 roku. W początkowym etapie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku pełnił rolę instruktora, szkoląc ochotników przed ich wysłaniem na front, mimo że osobiście składał wnioski o wysłanie na linię frontu. W miarę pogarszania się sytuacji Polski w czasie wojny, w czerwcu 1920 roku, jako dowódca kompanii w nowo formowanym 101 Rezerwowym Pułku Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej (którego dowódcą był jego brat Jan Bratro), wyruszył na front w rejon Rohaczowa, wzdłuż zachodniego brzegu Słuczy oraz nad Horyniem. Tam stoczył walki z oddziałami 1 Armii Konnej. Podczas odwrotu i okrążenia przez wojska bolszewickie, poprowadził swoją kompanię do udanego kontrataku, jednak w jego trakcie odniósł rany brzucha. Zmarł 11 sierpnia 1920 roku w szpitalu polowym, a początkowo został pochowany w Pułtusku. W 1923 roku jego szczątki zostały przetransportowane z Pułtuska do Sanoka i złożone w rodzinnym grobowcu na cmentarzu przy ul. Jana Matejki. Adam Bratro był kawalerem, a jego braćmi byli: Jan (ur. 1895, legionista, pułkownik Wojska Polskiego), oraz spoczywający obok niego w sanockim grobowcu Aleksander (1899–1901), Kazimierz (1902–1903) i Tadeusz Artur (ur. 1896 w Nowym Sączu, legionista poległy w bitwie pod Kuklami 13 lipca 1916 roku). Grobowiec rodziny Bratrów został wpisany do ewidencji grobów weteranów walk o Wolność i Niepodległość Polski przez Instytut Pamięci Narodowej.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3922 – przyznany pośmiertnie w 1922 roku.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
Magdalena Lajszner: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945. T. T. II (1914-1921) Cz. 2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej, 1993, s. 25. ISBN 83-900510-0-1.
Adam Wilczyński: Zarys historji wojennej 84-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Andrzej Romaniak: Rodzina Bratrów. starecmentarze.sanok.pl. [dostęp 2014-05-25].