Adam Andrzej Tiahnybok (urodzony 4 października 1913 roku w Krakowie, zmarły 13 września 1984 roku w Queensbury) był porucznikiem Polskich Sił Powietrznych oraz kawalerem Virtuti Militari.
Życiorys
W 1927 roku ukończył szkołę powszechną w Krakowie, a następnie kontynuował naukę w lokalnym gimnazjum, gdzie zdobył wykształcenie w trzech klasach. W 1931 roku rozpoczął naukę w Szkole Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich, którą ukończył w 1934 roku. Jako mechanik samolotowy z podstawowym przeszkoleniem w pilotowaniu został przydzielony do 2. pułku lotniczego. Wkrótce po tym wziął udział w kursie pilotażu w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa, a po jego zakończeniu przydzielono go do 122. eskadry myśliwskiej. 22 sierpnia 1939 roku otrzymał przydział do Cywilnej Szkoły Pilotażu w Olkuszu jako instruktor pilotażu.
Po rozpoczęciu II wojny światowej ewakuował się najpierw do Rumunii, a następnie do Francji. Po upadku Francji 12 lipca 1940 roku dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, otrzymując numer służbowy RAF P-2216. 23 marca 1941 roku został skierowany do szkoły pilotażu (Flying Training School), a 14 kwietnia rozpoczął szkolenie w 55. Operational Training Unit. 31 lipca tego samego roku został przydzielony do 302. dywizjonu myśliwskiego. 28 września 1941 roku uległ wypadkowi, rozbijając samolot Hawker Hurricane IIB.
Turę lotów bojowych zakończył w styczniu 1943 roku, po czym został skierowany do Szkoły Podchorążych w Szkocji. Po ukończeniu szkoły, 15 kwietnia, uzyskał promocję na stopień podporucznika i na krótko powrócił do służby w dywizjonie 302. 24 maja 1943 roku został przeniesiony do dywizjonu 308, a następnie przeszedł kurs oficerski, po którym służył w 308. dywizjonie myśliwskim. W czerwcu 1944 roku uczestniczył w osłonie lądowania w Normandii.
Kolejną turę lotów bojowych zakończył w listopadzie 1944 roku, po czym został wyznaczony na instruktora w 61. OTU. W czerwcu 1945 roku ukończył kurs instruktorski w 16. Secondary Flying Training School. W trakcie swojej służby zrealizował 191 lotów bojowych.
Po demobilizacji nie zdecydował się na powrót do Polski, która była pod rządami komunistycznymi, i osiedlił się w Yorkshire, gdzie prowadził własny zakład tapicerski. Przyjął obywatelstwo brytyjskie i zmienił nazwisko na Bradley.
Ordery i odznaczenia
Za swoją służbę został odznaczony:
- Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari nr 10784,
- Krzyżem Walecznych – trzykrotnie,
- Medalem Lotniczym – trzykrotnie.
- 1939-45 Star,
- Air Crew Europe Star,
- France and Germany Star,
- Defence Medal,
- War Medal 1939–1945.
Przypisy
Bibliografia
Mieczysław J. Hasiński: Szkoła Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich = The Polish Air Force N. C. O.’S Training. T. III R – Z. Poznań: 1994. OCLC 803982357.
Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.