Adam Aleksander Stadnicki

Adam Aleksander Stadnicki, pochodzący ze Żmigrodu, herbu Szreniawa bez Krzyża (urodzony około 1563, zmarł 14 października 1615) pełnił w 1615 roku funkcję wojewody bełskiego. Był także kasztelanem kaliskim w latach 1606–1615, kasztelanem przemyskim w latach 1602–1606, starostą przemyskim w latach 1606–1615, starostą kolskim w latach 1609–1615, starostą stryjski w latach 1605–1615 oraz starostą horodelskim w latach 1599–1601. Był również rotmistrzem królewskim.

Rodzina

Był wnukiem Andrzeja Stadnickiego, który był kasztelanem sanockim, oraz synem Stanisława Stadnickiego, kasztelana sądeckiego, i Barbary Korytkówny, córki Jana Korytki, stolnika lwowskiego. Miał brata Stanisława, który również pełnił funkcję kasztelana przemyskiego.

Życie osobiste

W wyniku małżeństwa z Zofią Anną z domu Gostomską herbu Nałęcz (córką Hieronima Gostomskiego) miał pięcioro dzieci: Mikołaja Hieronima, Katarzynę, Zofię, Adama oraz Jana Kazimierza.

Kariera

Adam Aleksander brał aktywny udział w wyprawach Batorego przeciwko Moskwie. W 1585 roku miał już tytuł rotmistrza. Po śmierci Batorego opowiedział się za Zygmuntem III Wazą, którego popierał przez całe życie. Był posłem na sejm koronacyjny w latach 1587/1588 z województwa ruskiego. W 1593 roku objął urząd starosty kolskiego oraz został posłem na sejm z ziemi przemyskiej. Około 1593 roku uzyskał nominację na oboźnego koronnego, którą prawdopodobnie piastował do 1602 roku, a w tym samym roku otrzymał kasztelanię przemyską. Od stycznia 1615 roku był wojewodą bełskim.

Pochówek

Został pochowany w kościele franciszkanów w Przemyślu, gdzie znajduje się jego nagrobek z epitafium.

Przypisy

Bibliografia

Krzysztof Chłapowski: Stadnicki Adam. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 41: Stachoń Roman – Stahr Jan. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 2002, s. 360–363. ISBN 83-88909-02-9.

Adam Aleksander Stadnicki w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-11-03].