Adam Afzelius (ur. 7 października 1750 w Larv w Västergötland, zm. 20 stycznia 1837 w Uppsali) był szwedzkim botanikiem, zaliczanym do grona „apostołów Linneusza”.
Życiorys
Urodził się 7 października 1750 roku w Larv w Västergötland. Od 1777 roku pełnił funkcję wykładowcy języków orientalnych na uniwersytecie w Uppsali. Jego pasją była botanika, a w historii zapisał się jako ostatni uczeń Karola Linneusza (1707–1778). W 1785 roku objął stanowisko botanices demonstrator.
Afzelius był jednym z „apostołów Linneusza” – grupy uczniów, których Linneusz wysyłał w różne zakątki świata w celu zbierania okazów roślin i nasion. W 1792 roku wyruszył na swoją pierwszą wyprawę naukową na zachodnie wybrzeże Afryki, do Sierra Leone, gdzie niestety stracił zebrane okazy w wyniku ataku francuskiego. Z kolejnych ekspedycji do tego regionu przywiózł jednak wiele cennych okazów roślin i zwierząt.
W latach 1797–1798 Afzelius pełnił funkcję sekretarza ambasady Szwecji w Londynie. W 1799 roku powrócił do Szwecji, aby wznowić pracę na swoim wcześniejszym stanowisku w Uppsali. W 1812 roku został profesorem materia medica. W 1802 roku założył w Uppsali Linnéska institutet, a w 1823 roku opublikował biografię Linneusza pt. Egenhändiga anteckningar av Carl Linnæus om sig själv, med företal, anmärkningar och tillägg.
Zmarł 20 stycznia 1837 roku w Uppsali.
W przypadku nazw taksonów, które utworzył, dodawany jest skrót jego nazwiska Afzel. Na jego cześć nazwano rodzaj bobowatych – Afzelia.
Publikacje
- 1804 – Genera plantarum guineensium
- 1818 – Stirpium in Guinea medicinalium species novae
- 1825 – Stirpium in Guinea medicinalium species cognitae