Adam Adrian Ostanek

Adam Adrian Ostanek (ur. w 1983) to polski historyk, doktor habilitowany oraz profesor Wojskowej Akademii Technicznej. Jego obszar specjalizacji obejmuje historię najnowszą Polski oraz historię wojskowości.

Życiorys

Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Sobolewie. Studia magisterskie z zakresu historii zrealizował na Wydziale Humanistycznym Akademii Podlaskiej w Siedlcach. Doktorat obronił na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach 18 kwietnia 2012 r. na podstawie pracy pt. Okręg Korpusu nr VI w latach 1921–1939. Habilitację uzyskał 30 października 2019 r. na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie, opierając się na publikacji W służbie Ojczyźnie. Wojsko Polskie w systemie bezpieczeństwa województw południowo-wschodnich II Rzeczypospolitej (1921–1939).

Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel historii i wiedzy o społeczeństwie w szkołach podstawowych oraz średnich w Siedlcach. Od roku akademickiego 2009/2010 jest związany z Wydziałem Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie pełnił funkcję adiunkta w latach 2015–2019. Od października 2019 r. pracuje jako profesor uczelni na Wydziale Bezpieczeństwa, Logistyki i Zarządzania Wojskowej Akademii Technicznej, a także zasiada w Radzie Dyscypliny Naukowej „Nauki o Bezpieczeństwie”. W latach 2019–2020 kierował Pracownią Historii i Wychowania, a od 2020 do 2024 roku był zastępcą dyrektora ds. naukowych w Instytucie Organizacji i Zarządzania. Od 2024 r. jest członkiem Senatu Wojskowej Akademii Technicznej. W 2013 roku był stypendystą Polonia Aid Foundation Trust w Londynie oraz Fundacji z Brzezia Lanckorońskich w 2022 roku. Od 2023 r. pełni funkcję prezesa Stowarzyszenia Historyków Wojskowości, a w latach 2017–2023 był sekretarzem tej organizacji. Dodatkowo, jest członkiem nadzwyczajnym Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej oraz członkiem Ogólnopolskiego Oddziału Kołomyjan „Pokucie”.

W swoich badaniach koncentruje się na dziejach Wojska Polskiego oraz Policji Państwowej w Małopolsce Wschodniej w okresie II Rzeczypospolitej. Interesuje się również stosunkami polsko-ukraińskimi w południowo-wschodnich województwach II Rzeczypospolitej oraz zagadnieniami związanymi z bezpieczeństwem wewnętrznym Polski w dwudziestoleciu międzywojennym.

Odznaczenia i wyróżnienia

Medal Stowarzyszenia Historyków Wojskowości „Historia-Militaris-Polonica. Za Zasługi w Rozwoju Historii Wojskowości w Polsce” – 2012
Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” – 2020
Brązowy Krzyż Zasługi – 2021
Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – 2023
Złota Odznaka Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich – 2023
Medal Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej „Wierni Akowskiej Przysiędze” – 2024

Ważniejsze publikacje

VI Lwowski Okręg Korpusu w dziejach wojskowości polskiej w latach 1921–1939, Warszawa 2013.
Wydarzenia 1930 roku w Małopolsce Wschodniej a bezpieczeństwo II Rzeczypospolitej, Warszawa 2017.
Sabotaże nacjonalistów ukraińskich oraz akcja represyjna władz polskich w Małopolsce Wschodniej w 1930 roku w świetle dokumentów, Warszawa 2018.
Wojsko Polskie a sytuacja wewnętrzna Małopolski Wschodniej. Działalność Rejonów Bezpieczeństwa 5., 11. i 12. Dywizji Piechoty w latach 1924–1925, Warszawa 2018. (wspólnie z: Maciej Franz, Mariusz Kardas)
W służbie Ojczyźnie. Wojsko Polskie w systemie bezpieczeństwa województw południowo-wschodnich II Rzeczypospolitej (1921–1939), Warszawa 2019.