Adam Abramowicz
Adam Abramowicz (znany także jako Abrahamowicz; urodził się 23 sierpnia 1710 roku na Litwie, zmarł w 1766 roku w Worniach) był jezuitą. W ramach działalności w kolegiach jezuickich prowadził wykłady z zakresu wymowy kościelnej, filozofii oraz teologii moralnej. Dodatkowo, odegrał istotną rolę w budowie kilku kościołów i kolegiów.
Życiorys
Do Towarzystwa Jezusowego dołączył 20 sierpnia 1726 roku w Wilnie. W okresie 1743–1744 pełnił funkcję prefekta szkół jezuickich, a w latach 1744–1748 był profesorem filozofii w Wilnie, a także, w latach 1747–1748, profesorem teologii. W latach 1748–1749 zajmował stanowisko prefekta szkół w Nowogródku, a następnie w latach 1749–1750 w Wilnie oraz 1750–1752 w Warszawie.
W 1752 roku objął stanowisko regensa wileńskiego konwiktu jezuickiego, przekształcając go w samodzielne Collegium Nobilium jezuitów w Wilnie, gdzie został pierwszym rektorem z osobną kadrą profesorską. Po podziale litewskiej prowincji jezuitów, działał w Nieświeżu, Połocku oraz Mińsku – w Nieświeżu był rektorem kolegium w latach 1758–1763, w Połocku w latach 1763–1766, a w Mińsku w latach 1766–1770. W latach 1770–1773 ponownie wrócił do Nieświeża. Po kasacie Towarzystwa Jezusowego pracował w Worniach.
W 1753 roku w Wilnie ukazały się drukiem jego Kazania niedzielne.
Bibliografia
- ks. Stanisław Bednarski T.J., w: Polski Słownik Biograficzny, T. 1. Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 11.
- Ludwik Grzebień SJ, Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1564-1995, Kraków 1996.
- Władysław Witkowski, Abramowicz Adam, w: Encyklopedia katolicka, t. 1, Lublin 1989.