Adaloald
Adaloald (znany również jako Adalwald, Adulubaldus, ur. 602 w Modicia, zm. 626 w Rawennie) był królem Longobardów od 616 do 626 roku.
Życiorys
Był potomkiem Agilulfa i Teodolindy. W okresie od 604 do 616 roku współrządził u boku ojca. W dniu wielkanocnym, 7 kwietnia 603 roku, został ochrzczony przez Sekundusa z Turynu w kościele św. Jana w Modicii (dzisiejsza Monza) jako katolik, mimo że jego ojciec był arianinem. W lipcu 604 roku ogłoszono go królem w obecności ojca na stadionie w Mediolanie. W tym samym czasie zaręczono go z córką króla Franków, Teudeberta II.
Po zgonie ojca, w początkowym okresie rządów, ze względu na młody wiek Adaloalda, jego matka pełniła funkcję regentki. Król Wizygotów, Sisebut (612–621), wysłał do Adaloalda list, w którym namawiał króla Longobardów do zdecydowanej walki z arianizmem.
W 626 roku książę Turynu, Arioald (Ariwald), zbuntował się przeciw Adaloaldowi oraz jego polityce pojednania z papiestwem i Bizancjum. Wkrótce potem Adaloald został prawdopodobnie otruty.
Przypisy
Bibliografia
Źródła:
- Fredegar: Historia Francorum.
- Paweł Diakon: Historia rzymska. Historia Longobardów. Tłumaczenie Ignacy Lewandowski. Warszawa: 1995. ISBN 83-211-1452-0.
Opracowania:
- Jerzy Strzelczyk: Longobardowie. Ostatni z wielkiej wędrówki ludów. V–VIII wiek. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2014. ISBN 978-83-01-17837-6.
- Historia powszechna. Praca zbiorowa. T. 7. Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. Mediaset Group SA, 2007, s. 70. ISBN 978-84-9819-814-0.