Adałbert Zafirow

Adałbert Zafirow (buł. Адалберт Зафиров), urodzony 29 września 1969 roku w Sofii, to bułgarski piłkarz, który grał na pozycji obrońcy, a także trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Jest wychowankiem klubu CSKA Sofia, gdzie zadebiutował w pierwszej drużynie w wieku dwudziestu lat w sezonie 1989–1990, który zakończył się zdobyciem przez CSKA tytułu mistrza Bułgarii. W tym czasie w zespole prowadzonym przez Dimityra Penewa grali m.in. Christo Stoiczkow oraz Emił Kostadinow. Po zakończeniu tego sezonu czołowi zawodnicy opuścili klub, a Zafirow przeszedł do lokalnego rywala CSKA, Lokomotiwu Sofia.

W Lokomotiwie spędził pięć sezonów, ale największe sukcesy przyszły dopiero w ostatnim z nich: w sezonie 1994–1995 zespół zdobył wicemistrzostwo oraz pierwszy w swojej historii Puchar Bułgarii. To osiągnięcie zwróciło uwagę CSKA, które ponownie zainteresowało się Zafirowem. W sezonie 1996–1997 zdobył z CSKA drugie mistrzostwo oraz drugi Puchar. W sumie wracał do CSKA jeszcze trzykrotnie.

Dodatkowo, Zafirow występował w Niemczech, grając w Arminii Bielefeld, z którą doświadczył spadku z Bundesligi, a także w Unionie Berlin. Do Unionu trafił, gdy klub występował w trzeciej lidze. Po trzech latach drużyna prowadzona przez Georgiego Wasilewa zdobyła awans do 2. Bundesligi oraz dotarła do finału Pucharu Niemiec jako trzecioligowiec. W finale, w którym Zafirow był częścią zespołu, drużyna przegrała z ówczesnym wicemistrzem kraju, FC Schalke 04, 0:2, co jednak zapewniło im miejsce w rozgrywkach Pucharu UEFA.

Następne lata nie były już tak udane dla Zafirowa. Grał w różnych klubach bułgarskich oraz na Cyprze, jednak nie osiągnął większych sukcesów.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Bułgarii zadebiutował 26 sierpnia 1992 roku w towarzyskim meczu, który zakończył się porażką 2:3 z Turcją, pod wodzą swojego byłego trenera z CSKA, Dimityra Penewa. Wystąpił tylko w pierwszej połowie, a w 46. minucie został zmieniony przez Zapriana Rakowa.

Kolejny mecz w kadrze zagrał dopiero po trzech latach, w towarzyskim spotkaniu z Argentyną (1:4) 15 lutego 1995, gdzie również nie zdołał zapewnić sobie miejsca w podstawowej jedenastce. Następnie nowy selekcjoner, Christo Bonew, powołał go do kadry na Mundial 1998, gdzie Zafirow był jednak tylko rezerwowym.

W sumie w latach 1992–1998 wystąpił w sześciu meczach reprezentacji narodowej.

Kariera szkoleniowa

Po zakończeniu kariery piłkarskiej, Zafirow rozpoczął pracę jako trener. Swoje pierwsze kroki stawiał w małym klubie Strumska Sława Radomir.

Wkrótce jednak został włączony do sztabu szkoleniowego CSKA Sofia, gdzie początkowo pracował jako trener młodzieży, a później jako asystent. Z czasem pełnił funkcję tymczasowego pierwszego trenera obok Dimityra Penewa. Po odejściu Ioana Andone na koniec sezonu 2009–2010, Zafirow objął obowiązki trenera pierwszej drużyny, chociaż z powodu braku licencji UEFA, w protokole figurował jako „trener-koordynator”. Po zakończeniu rozgrywek, w których CSKA zdobył wicemistrzostwo, Zafirow został zastąpiony przez Pawła Doczewa. Pozostał w zespole jako asystent Doczewa, ale po trzech miesiącach ten również został zwolniony, co zakończyło współpracę Zafirowa z CSKA.

Rok później Zafirow powrócił do pracy trenerskiej. W maju 2011 roku zastąpił Antoniego Zdrawkowa na stanowisku trenera Kaliakrii Kawarna, jednak po pół roku został odwołany z powodu słabych wyników, w tym ośmiu porażek w dziesięciu meczach oraz dotkliwej przegranej 0:5 z Czernomorcem Burgas.

Kilka dni po dymisji, Zafirow został ponownie asystentem Dimityra Penewa w CSKA.