Adagio for Strings

Adagio for Strings to dzieło Samuela Barbera, stworzone dla orkiestry smyczkowej, oparte na drugiej, wolnej części Kwartetu smyczkowego h-moll, op. 11, tego samego kompozytora, które zostało zaaranżowane na większy skład. Utwór ten uchodzi za najbardziej znany w dorobku Barbera.

Historia powstania

Adagio for Strings zostało dokończone w 1936 roku w Rzymie. Po raz pierwszy wykonano go 5 listopada 1938 roku przez NBC Symphony Orchestra w audycji radiowej na żywo z Studio 8H w Rockefeller Center w Nowym Jorku, przy obecności publiczności. Dyrygował Arturo Toscanini.

Znaczenie i popularność

W ankiecie przeprowadzonej przez BBC, utwór został uznany za najsmutniejszy w historii. Adagio było wykonywane podczas ceremonii pogrzebowych takich osobistości jak Franklin D. Roosevelt, John F. Kennedy, Albert Einstein oraz po tragicznych wydarzeniach z 11 września 2001 roku. Utwór został także zagrany 9 stycznia 2015 roku przez około 150 muzyków na Trafalgar Square w reakcji na zamach terrorystyczny na redakcję Charlie Hebdo.

Charakterystyka utworu

Adagio trwa około 10 minut i charakteryzuje się wolnym tempem (adagio). Tematy elegijne przeplatają się ze sobą, prezentując zmienną dynamikę. Utwór kończy się w sposób otwarty, nie powracając do toniki.

Wykorzystanie w innych dziełach

Utwór Barbera jest często interpretowany przez innych artystów; jedną z popularnych wersji jest aranżacja Tiësto („Adagio for Strings”). Pojawia się również w ścieżkach dźwiękowych filmów takich jak Pluton i Człowiek słoń, a także w grze komputerowej Homeworld. Sam kompozytor na podstawie Adagio stworzył w 1976 roku kompozycję chóralną na osiem głosów do tekstu Agnus Dei.