Ada Mykołajiwna Rohowcewa
Ada Mykołajiwna Rohowcewa (ukr. Ада Миколаївна Роговцева; urodzona 16 lipca 1937 roku w Głuchowie, w obwodzie czernihowskim, Ukraińska SRR) to ukraińska aktorka teatralna i filmowa. Jest Ludową Artystką Ukraińskiej SRR (1967) oraz ZSRR (1978), a w 2007 roku otrzymała tytuł Bohatera Ukrainy. Znajduje się na liście najważniejszych kobiet zarówno historycznych, jak i współczesnych Ukrainy.
Życiorys
Ada przyszła na świat w Głuchowie. Jej ojciec, Mykoła Iwanowycz Rohowcew, miał dwa wykształcenia wyższe, ukończył instytuty przemysłowy i rolniczy, a przed wojną pracował w NKWD. Matka, Anna Mytrofaniwna Zajkowska, była specjalistką w dziedzinie agronomii.
Ada ukończyła Szkołę Podstawową nr 10 w Połtawie, a następnie w latach 1954-1959 studiowała w Instytucie Teatru im. Iwana Karpenki-Karego w Kijowie.
W 1958 roku rozpoczęła swoją karierę zawodową na scenie Kijowskiego Narodowego Akademickiego Teatru Dramatu Rosyjskiego im. Lesi Ukrainki, gdzie występowała przez ponad 35 lat.
Po odejściu z Kijowskiego Teatru, Ada koncertowała z programami artystycznymi oraz w teatrach kameralnych. W Kijowskim Teatrze Akademickim Dramatu i Komedii na Lewym Brzegu brała udział w przedstawieniach „Różowy most” oraz „Wasia powinien zadzwonić”, które wyreżyserowała jej córka, Kateryna Stepankowa.
Jako profesor w Narodowym Uniwersytecie Kultury, nauczała w Kijowskim Instytucie Teatralnym im. Iwana Karpenki-Karego. Jedną z jej uczennic była Hałyna Kyjaszko, znana ukraińsko-holenderska aktorka, prezenterka telewizyjna oraz modelka. Ada była członkiem KPZR od 1967 roku i przez ponad 20 lat zasiadała w biurze partyjnym, a także pełniła funkcję sekretarza komitetu partyjnego teatru, uczestnicząc w XXVII Kongresie KPZR. Od grudnia 2016 roku jest członkiem Komitetu Narodowej Nagrody Tarasa Szewczenki Ukrainy.
Dorobek teatralny
W 2003 roku Ada Rohowceva i Kateryna Stepankowa wystąpiły w sztuce „Melodie Warszawskie-2”. Do jej najsłynniejszych ról teatralnych należą:
- 1959 – „Młodość Poli Wichrowej” (ukr. Юність Полі Вихрової), rola główna: Pola.
- 1967 – „Melodie Warszawskie” (ukr. Варшавська мелодія), rola: Helena Modlewska (w tej roli wystąpiła na scenie ponad 700 razy).
- 1971 – „Ktoś musi” (ukr. Хтось мусить), rola: Kława.
- 1975 – „Rosyjskie ludzie” (ukr. Російські люди), rola: Walia.
- 1978 – „Gospodyni” (ukr. Хазяйка), rola: Gawrilenkowa.
- 1983 – „Filumena Marturano” (ukr. Філумена Мартурано), rola główna.
- 1983 – „Per Gyunt” (ukr. Пер Ґюнт), rola: wszystkie role kobiece: Oze, Solveig, kobieta w zieleni, Ingrid, Anitra, lekarz w wariatkowie.
- 1986 – „Matka Courage i jej dzieci” (ukr. Матінка Кураж і її діти), rola: Matka Courage.
Dorobek filmowy
- 1970 – „Salut, Maria!” (ukr. Салют, Маріє!), rola: Maria. Reżyser: Iosif Chejfic.
- 1972 – „Oswajanie ognia” (ukr. Приборкання вогню), rola: Natalia Baszkircewa. Reżyser: Daniił Chrabrowicki.
- 1980 – „Szerszeń” (ukr. Овід), rola: Julia. Reżyser: Mykoła Maszczenko.
- 2007 – „Kaukaz” (ukr. Кавказ), rola: Maria. Reżyser: Fərid Hümbətov.
- 2009 – „Taras Bulba” (ukr. Тарас Бульба), rola: żona Tarasa. Reżyser: Władimir Bortko.