AD Scout (Sparrow) to brytyjski myśliwiec z czasów I wojny światowej.
Historia
Samolot został zaprojektowany przez inżyniera Harrisa Bootha z Departamentu Lotnictwa (Air Department – AD) Admiralicji jako maszyna do zwalczania niemieckich okrętów w wodach terytorialnych Wielkiej Brytanii.
Charakteryzował się nietypową konstrukcją dwupłatowca, z kabiną pilota oraz silnikiem umieszczonym w gondoli przy górnym płacie. Poniżej znajdował się dolny płat, a płaty ogonowe były połączone z płatami nośnymi za pomocą cięgieł. Samolot miał stałe podwozie oraz płetwę ogonową.
Po zakończeniu prac projektowych zlecono produkcję prototypów firmom Blackburn Aircraft oraz Hewlett & Blondeau, z których każda miała zbudować dwa egzemplarze tego modelu. Gotowe maszyny były dostępne w 1915 roku i przekazane do Royal Navy. Jednak w trakcie użytkowania okazało się, że nie spełniają one wymaganych norm lotniczych, w związku z czym wszystkie zostały szybko zezłomowane.
Użycie w lotnictwie
Prototypy AD Scout (później nazwane Sparrow) były wykorzystywane przez lotnictwo marynarki wojennej. Niestety, z powodu zbyt dużej wagi i trudności w manewrowaniu, szybko zostały wycofane z użytku.
Opis techniczny
Samolot AD Scout był dwupłatem o drewnianej konstrukcji.
Kadłub miał formę gondoli umieszczonej pomiędzy górnymi płatami i nie był połączony z usterzeniem ogonowym. Usterzenie tylne łączyło się z przednimi płatami za pomocą cięgien, co dotyczyło również dolnych płatów. W przedniej części kadłuba znajdowała się kabina pilota, a za nią umieszczono silnik. Pod gondolą przewidziano miejsce na dwa sprzężone działa bezodrzutowe kal. 40 mm, które strzelały w przód i pod kątem w dół.
Podwozie było klasyczne i stałe, z dodatkową płetwą ogonową.
Napęd stanowił silnik rotacyjny o mocy 101 KM, który napędzał śmigło pchające.
Bibliografia
William Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. Londyn: Salamander Book Ltd., 2001, s. 8. ISBN 978-1-84065-269-7. (ang.).