Ad-Dawajima

Ad-Dawajima (arab. ‏الدَوايمَة‎) to nieistniejąca już arabská wieś, która znajdowała się w Dystrykcie Hebronu w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona w trakcie I wojny izraelsko-arabskiej (An-Nakba) po ataku Sił Obronnych Izraela, który miał miejsce 29 października 1948 roku.

Położenie

Ad-Dawajima usytuowana była wśród wzgórz Judei, na zachód od Hebronu. Według danych z 1945 roku, wieś zajmowała obszar o powierzchni 6058,5 ha i liczyła 3710 mieszkańców.

Historia

Historia wioski Ad-Dawajima sięga VII wieku, kiedy to osada była siedzibą arabskiego klanu Ahdibs.

W okresie brytyjskiego panowania Ad-Dawajima była dużą wsią, w której znajdował się meczet.

Podczas I wojny izraelsko-arabskiej, w drugiej połowie maja 1948 roku, wieś została zajęta przez egipskie oddziały. W końcowej fazie operacji Jo’aw (od 15 do 22 października 1948 roku) Ad-Dawajima stała się celem izraelskiej ofensywy. 28 października do wsi wkroczył bez walki 89 Batalion z 8 Brygady Pancernej. Mimo to, izraelscy żołnierze dopuścili się masakry cywili, zabijając około 100 osób, w tym kobiety i dzieci. Następnie zniszczono wszystkie domy.

Na wieść o masakrze, Dawid Ben Gurion w dniu 14 listopada polecił przeprowadzenie dochodzenia, jednak jego wyniki pozostały tajne. Już 7 listopada teren wioski Ad-Dawajima odwiedzili międzynarodowi obserwatorzy UNTSO, którzy znaleźli „kilka zniszczonych domów i jednego martwego człowieka, ale nie znaleziono innych fizycznych dowodów masakry”. Zebrali oni jednak relacje od uchodźców z wioski na temat zdarzeń. Dowódca izraelskiego wywiadu, Isser Be’eri, prowadząc niezależne dochodzenie, oszacował, że w Ad-Dawajima doszło do masakry 80 osób. Kolejne 22 osoby wzięto do niewoli i później stracono. Be’eri zalecił ściganie osób odpowiedzialnych za zbrodnie wojenne, jednak nikt nie został postawiony przed sądem ani skazany.