Ad-Dajr

Ad-Dajr

Ad-Dajr (arab. الدي, dosł. „Klasztor”) to wykuta w skale piaskowca budowla, która znajduje się w jordańskiej Petrze, na rozległym płaskowyżu u podnóża wzniesienia Dżabal ad-Dajr.

Fasada, mająca dwie kondygnacje, osiąga wysokość 47 m i szerokość 48,3 m, co czyni ją największą w całej Petrze. Jej wygląd przypomina znany Skarbiec Faraona, jednak w przeciwieństwie do niego, zawiera mniej elementów hellenistycznych i mimo swoich rozmiarów nie dorównuje mu pod względem sławy. Fasada utrzymana jest w tradycyjnym stylu nabatejskim, ale posiada także greckie akcenty, takie jak dorycki fryz tryglifowo-metopowy, kolumny, przyczółki oraz zdobione ramy wejścia. Brakuje natomiast dekoracji figuralnych, choć w pustych, obecnie niszach mogły kiedyś znajdować się posągi. Na samej górze umieszczony jest wolno stojący kapitel, zwieńczony 10-metrową urną. Przed fasadą znajduje się rozległy dziedziniec, na którym odkryto ślady niegdyś istniejącej kolumnady.

Wnętrze budowli skrywa prostokątną komnatę o wymiarach 11,25×12,1 m, z dwoma ławami po bokach. W tylnej ścianie, na wysokości 1 m nad podłogą, znajduje się nisza, do której prowadzą dwa rzędy bocznych schodów. Wykute w niszy krzyże sugerują, że w czasach bizantyjskich budowla mogła pełnić funkcję kaplicy.

Data powstania oraz pierwotna funkcja budowli pozostają nieznane. Oszacowano, że powstała ona w I wieku n.e. W czasach nabatejskich mogła służyć jako świątynia lub grobowiec. Niektórzy badacze sugerują, że mogło to być miejsce kultu deifikowanego po śmierci króla Obodasa I.

== Przypisy ==