Actiones ficticiae – powództwa oparte na fikcji
W prawie rzymskim actiones ficticiae to zespół powództw, które bazują na prawie pretorskim, znanym jako actiones honorariae. Pretor miał możliwość modyfikacji istniejącego powództwa, które nosiło nazwę actio utilis. Ta modyfikacja polegała na stworzeniu fikcyjnego założenia dotyczącego istnienia pewnego elementu, który w rzeczywistości nie miał miejsca, ale był kluczowy dla dochodzenia określonego roszczenia. W formułce pretor zalecał sędziemu, aby traktował sprawę tak, jakby ten fikcyjny element rzeczywiście istniał (lub odwrotnie, jakby istniejący element w ogóle nie istniał).
Jednym z najbardziej charakterystycznych przykładów powództwa opartego na fikcji w tym okresie jest actio Publiciana, w której fikcyjnie przyjmowano, że posiadacz rzeczy jest jej właścicielem, zakładając, że upłynął czas niezbędny do zasiedzenia.
Bibliografia
Władysław Rozwadowski, „Prawo rzymskie”, Wydanie II, Poznań 1992, ISBN 83-01-10031-1