Actio quanti minoris – w kontekście prawa rzymskiego, jest to powództwo, które kupujący może wnieść przeciwko sprzedawcy w celu obniżenia ceny z powodu wystąpienia wad fizycznych zakupionego towaru.
Charakterystyka powództwa
Zgodnie z edyktem edylów kurulnych, sprzedawcy ponosili odpowiedzialność za wady sprzedawanych zwierząt oraz niewolników, które były wymienione w edykcie, a o których nie poinformowali kupującego. Przyjmowano, że osoba zajmująca się handlem ma wiedzę o swoim towarze oraz jego potencjalnych wadach.
Powództwo quanti minoris mogło być wykorzystane, o ile wady towaru były na tyle niewielkie, że kupujący decydował się na zatrzymanie go i nie chciał unieważniać umowy kupna-sprzedaży. Domagając się odpowiedniego obniżenia ceny, mógł złożyć tę skargę w ciągu roku (12 miesięcy) od momentu zawarcia umowy. Po upływie tego terminu, kupujący mógł ubiegać się o odszkodowanie za powstałe straty na podstawie actio empti.
W ramach prawa justyniańskiego rozszerzono zastosowanie tego powództwa na zakup wszelkiego rodzaju rzeczy (nie tylko niewolników i zwierząt). Prawdopodobnie wtedy też poszerzono odpowiedzialność sprzedawcy o wady ukryte, o których nie miał on wiedzy.
Bibliografia
Marek Kuryłowicz, Adam Wiliński „Rzymskie prawo prywatne” Kraków 1999 ISBN 83-7211-089-1
Władysław Rozwadowski „Prawo rzymskie” Wydanie II. Poznań 1992 ISBN 83-01-10031-1
Witold Wołodkiewicz, Maria Zabłocka „Prawo rzymskie. Instytucje” Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 1996 ISBN 83-7110-303-4