Actio pigneraticia contraria – w prawie rzymskim
Jest to powództwo, które przysługuje zastawnikowi przeciwko zastawcy, a jego źródłem jest kontrakt zastawniczy (contractus pigneraticius).
Charakterystyka powództwa
Zastawca, będący w ramach kontraktu zastawniczego dłużnikiem ubocznym, miał obowiązek zwrócić zastawnikowi nakłady poniesione na utrzymanie przedmiotu zastawu, a także wypłacić odszkodowanie w przypadku wystąpienia wad fizycznych lub prawnych rzeczy. Zastawca odpowiadał za należyte wykonanie kontraktu do granic culpa levis.
Ochronę praw związanych z tymi obowiązkami zapewniała skarga odszkodowawcza actio pigneraticia contraria, która początkowo opierała się na faktach, a z biegiem czasu stała się skargą dobrej wiary.
Bibliografia
Władysław Rozwadowski „Prawo rzymskie”, Wydanie II. Poznań 1992, ISBN 83-01-10031-1