Actio hypothecaria
Actio hypothecaria to w prawie rzymskim powództwo, które przysługuje wierzycielowi, gdy jego wierzytelność jest zabezpieczona zastawem umownym (zastawnikowi). W ramach tego powództwa, wierzyciel może domagać się wydania w posiadanie rzeczy, która stanowi przedmiot zastawu.
To powództwo wywodzi się ze skargi Serwiańskiej, dlatego bywa określane jako actio quasi-Serviana, co miało zastosowanie aż do czasów kodyfikacji justyniańskiej.
Charakterystyka powództwa
Zastawnik miał prawo wnieść actio hypothecaria przeciwko każdej osobie, która miała we władaniu rzecz obciążoną zastawem. Powództwo to miało charakter ogólny (erga omnes), co sprawia, że zalicza się do actiones in rem. Można było domagać się zwrotu każdej rzeczy, zarówno ruchomej, jak i nieruchomej.
Bibliografia
- Marek M. Kuryłowicz, Adam A. Wiliński, Rzymskie prawo prywatne, Kraków: „Zakamycze”, 1999, ISBN 83-7211-089-1, OCLC 830208116. Brak numerów stron w książce.
- Władysław Rozwadowski, Prawo rzymskie, Wydanie II, Poznań 1992, ISBN 83-01-10031-1.