Actio furti
W systemie prawnym starożytnego Rzymu, actio furti stanowiło powództwo karne, które mogło być wytoczone przez osobę okradzioną przeciwko złodziejowi (fur). W przypadku orzeczenia winy za kradzież (furtum), sprawca był narażony na infamię (actio famosa).
W zależności od warunków, w jakich doszło do ujęcia sprawcy, wyróżniano dwie kategorie:
- actio furti manifesti
- actio furti nec manifesti
Bibliografia
Marek M. Kuryłowicz, Adam A. Wiliński, Rzymskie prawo prywatne, Kraków: „Zakamycze”, 1999, ISBN 83-7211-089-1, OCLC 830208116. Brak numerów stron w książce.