Actio finium regundorum
W kontekście prawa rzymskiego, actio finium regundorum odnosi się do powództwa mającego na celu uregulowanie granic pomiędzy działkami ziemi (czyli rozgraniczenie).
Charakterystyka powództwa
To powództwo zaliczało się do skarg działowych i miało na celu rozstrzyganie sporów dotyczących granic. W myśl dawnych zasad prawa rzymskiego, grunty sąsiedzkie były oddzielane miedzą o szerokości 5 stóp. Każdy z właścicieli sąsiadujących działek był współwłaścicielem tej miedzy (w połowie). Sędzia, mając na uwadze zasady ładu społecznego, mógł jednak przyznać część spornego gruntu jednemu z sąsiadów, co mogło odbywać się kosztem drugiego.
Bibliografia
Marek M. Kuryłowicz, Adam A. Wiliński, Rzymskie prawo prywatne, Kraków: „Zakamycze”, 1999, ISBN 83-7211-089-1, OCLC 830208116. Brak numerów stron w książce.
Władysław Rozwadowski, „Prawo rzymskie”, Wydanie II, Poznań 1992, ISBN 83-01-10031-1.