Actio fiduciae to w kontekście prawa rzymskiego powództwo, które umożliwia osobie powierzającej rzecz (wierzycielowi) wystąpienie przeciwko powiernikowi (fiducjariuszowi) na podstawie umowy powierniczej.
Uznano je za istotne pod koniec okresu republiki oraz na początku pryncypatu.
Charakterystyka powództwa
Actio fiduciae to powództwo, które opierało się na zasadzie dobrej wiary. Jego celem było odzyskanie rzeczy, która została przekazana fiducjariuszowi, lub wymuszenie wykonania określonej czynności, do której fiducjariusz był zobowiązany. W przypadku, gdy fiducjariusz został zasądzony, skutkowało to jego infamią (actio famosa).
Bibliografia
Władysław Rozwadowski, „Prawo rzymskie”, Wydanie II, Poznań 1992, ISBN 83-01-10031-1