Actio familiae erciscundae – w systemie prawnym Rzymu, jest to powództwo dotyczące podziału spadku.
Charakterystyka powództwa
Actio familiae erciscundae było narzędziem do podziału współwłasności majątkowej, która powstała w wyniku spadkobrania. Aby spadkobiercy mogli uczestniczyć w podziale spadku, musieli wnieść do masy spadkowej własny majątek (conferre) poprzez collatio bonorum. Na przykład, mogło to mieć miejsce, gdy córka otrzymywała posag, żona darowiznę przy okazji małżeństwa, a emancypowane dziecko – swoje peculium.
Actio familiae erciscundae było najstarszym rodzajem skargi działowej, wprowadzonej już w ramach ustawy XII tablic. W czasach pryncypatu klasyfikowane było jako powództwo oparte na dobrej wierze. Należało do actiones in personam, ponieważ relacja między spadkobiercami była traktowana jako „zobowiązanie podobne do umowy” (obligatio quasi ex contractu).
Bibliografia
Marek M. Kuryłowicz, Adam A. Wiliński, Rzymskie prawo prywatne, Kraków: „Zakamycze”, 1999, ISBN 83-7211-089-1, OCLC 830208116. Brak numerów stron w książce.
Władysław Rozwadowski, Prawo rzymskie, Wydanie II, Poznań 1992, ISBN 83-01-10031-1.