Actio de peculio
W prawie rzymskim, actio de peculio to powództwo skierowane przeciwko zwierzchnikowi familijnemu w odniesieniu do zobowiązań osób mu podległych, takich jak niewolnicy czy alieni iuris, które były zaciągnięte w ramach działalności związanej z peculium.
Charakterystyka powództwa
Zobowiązania zawierane przez osoby będące pod władzą nie obciążały zasadniczo ich zwierzchników. Istniały jednak wyjątki, gdy zobowiązania te były zaciągnięte za zgodą lub na polecenie zwierzchnika. W celu ochrony roszczeń wierzycieli, wykorzystywano pretorskie powództwa o charakterze dodatkowym, w tym actio de peculio.
Zwierzchnik odpowiadał za zobowiązania zaciągnięte w ramach gospodarki peculiarnej do wysokości samego peculium. Jeśli zwierzchnik był jednocześnie wierzycielem osoby mu podległej, mógł zgodnie z tzw. prawem dedukcji najpierw potrącić swoje wierzytelności z tego peculium.
Bibliografia
Marek M. Kuryłowicz, Adam A. Wiliński, Rzymskie prawo prywatne, Kraków: „Zakamycze”, 1999, ISBN 83-7211-089-1, OCLC 830208116. Brak numerów stron w książce.
Władysław Rozwadowski, Prawo rzymskie, Wydanie II, Poznań 1992, ISBN 83-01-10031-1.