Actio de in rem verso – w kontekście prawa rzymskiego jest to powództwo odszkodowawcze, które można skierować przeciwko zwierzchnikowi rodzinnemu, który wzbogacił się dzięki działaniom osoby mu podległej, na przykład niewolnika lub innej osoby alieni iuris.
Charakterystyka powództwa
W zasadzie zobowiązania, które były zawierane przez osoby podległe władzy, nie obciążały ich zwierzchników. Istniały jednak wyjątki, gdy zobowiązania te były zaciągnięte za zgodą lub na polecenie zwierzchnika. W celu ochrony roszczeń wierzycieli wprowadzono pretorskie powództwa o charakterze dodatkowym, w tym actio de in rem verso.
Zwierzchnik odpowiadał jedynie do wysokości przysporzenia, jakie uzyskał w swoim majątku w wyniku zaciągnięcia zobowiązania przez osobę mu podległą.
Bibliografia
- Marek M. Kuryłowicz, Adam A. Wiliński, Rzymskie prawo prywatne, Kraków: „Zakamycze”, 1999, ISBN 83-7211-089-1, OCLC 830208116. (Brak numerów stron w książce)
- Władysław Rozwadowski, Prawo rzymskie, Wydanie II, Poznań 1992, ISBN 83-01-10031-1.