Actio de effusis vel deiectis

W prawie rzymskim, actio de effusis vel deiectis to powództwo przysługujące w przypadku szkody spowodowanej przez wyrzucenie lub wylanie czegoś z budynku.

Osoba odpowiedzialna za szkodę wynikającą z wylania lub wyrzucenia przedmiotu przez okno budynku, na podstawie lex Aquilia, to habitator, czyli osoba zajmująca dane pomieszczenie. Odpowiedzialność ta wynika z trudności w ustaleniu rzeczywistego sprawcy. W przypadku wyrządzenia szkody o charakterze materialnym, zasądzenie mogło wynosić podwójną wartość szkody (duplum), co określa się jako actio mixta. Jeśli zaś chodzi o wysokość zasądzonego odszkodowania w przypadku zranienia osoby wolnej, zależała ona od oceny sędziego (actio bona fidei). Natomiast za zabicie człowieka wolnego groziła kara w wysokości 50000 sesterców, której mogła domagać się każda osoba posiadająca zdolność procesową w ciągu roku od zdarzenia (actio popularis).