Actio confessoria
Actio confessoria to powództwo konfesoryjne w ramach prawa rzymskiego, które służyło do ochrony służebności (servitutes). W okresie przedjustyniańskim nazywane było vindicatio servitutis. Po wprowadzeniu kodyfikacji justyniańskiej stało się jedynym sposobem zabezpieczania wszystkich rodzajów służebności, zarówno osobistych, jak i gruntowych.
Charakterystyka powództwa
Powództwo to miało charakter rzeczowy i przysługiwało osobie, która miała prawo do korzystania z rzeczy obciążonej służebnością. Pozwaną mogła być osoba, która kwestionowała istnienie służebności lub uniemożliwiała jej prawidłowe wykonywanie.
Służebności na gruntach prowincjonalnych były chronione odpowiednimi actiones utiles.
Bibliografia
- Marek Kuryłowicz, Adam Wiliński „Rzymskie prawo prywatne” Kraków 1999 ISBN 83-7211-089-1
- Władysław Rozwadowski „Prawo rzymskie” Wydanie II. Poznań 1992 ISBN 83-01-10031-1