Acrotona parvula
Acrotona parvula to gatunek chrząszcza należący do rodziny kusakowatych oraz podrodziny rydzenic.
Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w 1830 roku przez Carla Gustafa Mannerheima, który nadał mu nazwę Bolitochara parvula.
Morfologia
Jest to chrząszcz o wydłużonym ciele, osiągającym długość od 1,8 do 2,5 mm. Głowa oraz przedplecze mają kolor czarny, są niewyraźnie szagrynowane i pokryte gęstym, ziarniście punktowaniem, które jest wyraźniejsze niż u A. aterrima. Głowa posiada duże, wyłupiaste oczy. Czułki są dość długie i cienkie, z członami w części środkowej, które nie są poprzeczne, a drugi człon jest znacznie dłuższy niż trzeci. Szerokość przedplecza jest od 1,3 do 1,5 raza większa od jego długości. Powierzchnia przedplecza jest bardziej wypłaszczona niż u A. pusilla i ma delikatny rowek podłużny w tylnej połowie. Owłosienie wzdłuż linii środkowej przedplecza jest skierowane ku przodowi. Pokrywy mają kolor brązowy do czarnego. W widoku bocznym boczne części przedpiersia są niewidoczne. Odnóża mają żółtobrązową barwę, a środkowa para odnóży charakteryzuje się silnymi szczecinkami bocznymi goleni, które są dłuższe niż ich szerokość. Tylna para odnóży ma uda, które nieco zgrubiają się w środkowej części. Długość pierwszego członu stóp tylnej pary nie przekracza długości drugiego. Odwłok, który zwęża się ku wierzchołkowi, jest czarny, czasami z przybrązowionym, ale nie rozjaśnionym szczytem. Szagrynowanie na piątym z kompletnych tergitów odwłoka tworzy siateczkę o mniej lub bardziej gwiaździstych, nigdy silnie poprzecznych oczkach.
Ekologia i występowanie
Owad ten występuje od nizin po góry. Można go spotkać w owocnikach grzybów, w miejscach, gdzie wycieka sok z zranionych drzew, pod gnijącymi szczątkami roślinnymi oraz odchodami, a także wśród napływek.
Jest to gatunek palearktyczny. W Europie zarejestrowany został w takich krajach jak: Portugalia, Hiszpania, Irlandia, Wielka Brytania, Wyspy Owcze, Francja, Belgia, Holandia, Niemcy, Szwajcaria, Austria, Włochy, Dania, Szwecja, Norwegia, Finlandia, Estonia, Litwa, Polska, Czechy, Słowacja, Węgry, Ukraina, Bułgaria, Albania, Grecja oraz w europejskiej części Rosji. W północnej Afryce znany jest z Maroko, Algierii i Tunezji. W Azji występuje w syberyjskiej części Rosji, Gruzji, Azerbejdżanie, Anatolii w Turcji, na Cyprze, w Izraelu, Uzbekistanie i Iraniu.