Acrotona nigerrima
Jest to gatunek chrząszcza należący do rodziny kusakowatych oraz podrodziny rydzenic.
Taksonomia
Po raz pierwszy gatunek ten został opisany w 1850 roku przez Charlesa Nicholasa Aubé pod nazwą Homalota nigerrima.
Morfologia
Chrząszcz ma wydłużone ciało o długości od 1,5 do 1,9 mm. Jego ubarwienie jest intensywnie lśniąco czarne, z jaśniejszymi goleniami i stopami, jednak nie występują na nim szerokie jaśniejsze plamy na końcu odwłoka. Czułki są krótkie, stosunkowo grube, przy czym drugi człon jest znacznie dłuższy od trzeciego, a przedostatni człon jest niemal dwukrotnie szerszy niż dłuższy. Punktowanie na głowie oraz przedpleczu jest drobne i umiarkowanie gęste. Przedplecze jest półtorakrotnie szersze niż dłuższe. Owłosienie wzdłuż linii środkowej jest skierowane prosto ku tyłowi. Pokrywy mają silniejsze punktowanie i są chropowate. Wśród innych przedstawicieli rodzaju A. nigerrima wyróżnia się zaokrąglonym oraz ściętym na końcu wyrostkiem międzybiodrowym śródpiersia oraz oddzielonymi biodrami środkowej pary. Środkowa para odnóży ma silne szczecinki boczne na goleniach, które są dłuższe niż ich szerokość. Długość pierwszego członu stóp tylnej pary nie przekracza długości drugiego. Odwłok zwęża się ku tyłowi, a szagrynowanie na piątym z kompletnych tergitów odwłoka tworzy siateczkę z mniej lub bardziej gwiaździstymi oczkami, które nigdy nie są silnie poprzeczne.
Ekologia i występowanie
Owad ten zazwyczaj występuje w przegrzybiałych pniakach.
Gatunek ma szeroki zasięg afroeurazjatycki, z centrum występowania w regionie śródziemnomorskim. W Afryce odnotowano go na Wyspach Kanaryjskich, w Maroku, Egipcie oraz w krainie etiopskiej. W Europie występuje w Portugalii, Hiszpanii, Francji, Szwajcarii, Włochach, Słowacji, Węgrzech, Albanii oraz Bułgarii; jedyny pewny rekord z Polski pochodzi z początku XX wieku z Jury Krakowsko-Częstochowskiej. W Azji owad ten był notowany w Gruzji, Azerbejdżanie, Kazachstanie, Jemenie oraz w indyjskich stanach Himachal Pradesh i Uttar Pradesh.