Acontistini to plemię modliszek, które należy do rodziny Acanthopidae oraz podrodziny Stenophyllinae. Zawiera ono 38 opisanych gatunków.
Morfologia
Owad dorosły
Modliszki te są stosunkowo niewielkich rozmiarów. Ich ciało charakteryzuje się krótką i krępą budową. Zazwyczaj ich ubarwienie ma odcienie zieleni, zielono-żółte, zielono-brązowe czy zielono-białe, a w rzadkich przypadkach spotykane są również osobniki o brązowym kolorze. Tylne skrzydła samców mogą być całkowicie przezroczyste lub intensywnie pigmentowane, podczas gdy samice zawsze wykazują kolorowe ubarwienie; mogą być jednolite lub wielobarwne, z dominującymi kolorami takimi jak szkarłat, pomarańcz, róż czy ciemny, często fioletowo połyskujący brąz. Chwytne odnóża przedniej pary mają na udzie trzy kolce dyskoidalne oraz pięć kolców tylno-brzusznych, co stanowi synapomorfię plemienia, wynikającą z utraty jednego z sześciu kolców, które występowały w pierwotnym planie budowy rodziny. Odwłok charakteryzuje się przysadkami z niepowiększonym członem wierzchołkowym, co także traktowane jest jako synapomorfię plemienia. Genitalia samca mają na prawej krawędzi rombowatego fallomeru brzusznego, oprócz wyraźnego i zesklerotyzowanego, rozwidlonego lub niezmodyfikowanego wyrostka dystalnego, również wyrostek proksymalny boczny, związany z dużym obszarem błoniastego oskórka.
Kokon jajowy
Ooteki są zazwyczaj składane na płaskich powierzchniach, takich jak liście, a rzadziej na korze lub gałązkach. Mają przeważnie kształt łezkowaty, chociaż mogą występować również w formie beczułkowatej czy prostokątnej, z nitkowatym wyrostkiem w dystalnej części. Zwykle przytwierdzane są do podłoża końcem tylnym, tak że rejon wylęgowy jest ustawiony prostopadle lub pod kątem, chociaż zdarzają się wyjątki – na przykład u rodzaju Callibiina ooteka bywa umieszczana do góry nogami, z grzbietową stroną spoczywającą na podłożu. Zewnętrzna ściana kokonu ma kolor od rudobrązowego do brunatnego, a cała ooteka pokryta jest białawą lub siarkowo-żółtą warstwą materiału.
Ekologia i występowanie
Modliszki te zamieszkują głównie wilgotne lasy równikowe, a niektóre gatunki można spotkać w obszarach z wyraźnymi porami roku. Występują na różnorodnej roślinności. Wczesne stadia rozwojowe niektórych gatunków stosują mimikrę w stosunku do mrówek (myrmekomorfia), zwłaszcza tych z rodzaju Pseudomyrmex.
Owady te zasiedlają krainę neotropikalną, obejmując zarówno północno-, jak i południowoamerykańskie regiony. Ich zasięg rozciąga się od środkowego Meksyku na północy, przez Amerykę Centralną, aż po północną i środkową Amerykę Południową; dodatkowo pojedynczy gatunek występuje na południu Karaibów, chociaż jedyne doniesienie z Kuby prawdopodobnie jest błędne.
Taksonomia i ewolucja
Takson ten został wprowadzony do systematyki przez Ermanno Giglio-Tos w 1915 roku. W systemie z 1919 roku wyróżniał w obrębie modliszkowatych podrodzinę Acontistinae z plemionami Acontistae i Callibiae. W systemie Antona Handlirscha z 1930 roku Acontistae i Callibiae zostały zaliczone do Hymenopodidae. W 1964 roku Max Beier w swoim systemie wyodrębnił plemię Acontistini w obrębie Hymenopodidae i podrodziny Acromantinae. Reinhard Ehrmann i Roger Roy w systemie z 2002 roku klasyfikowali omawiany takson jako Acontiothespini, jedyne plemię podrodziny Acontiothespinae w rodzinie Acanthopidae. W 2004 roku Roger Roy skorygował nazwy plemienia i podrodziny na Acontistini i Acontistinae. W 2016 roku, w oparciu o dane z molekularnej analizy filogenezy, Julia Riviera i Gavin J. Svenson podnieśli omawiany takson do rangi osobnej rodziny Acontistidae w obrębie nadrodziny Acanthopoidea. Natomiast w systemie uwzględniającym także dane morfologiczne, stworzonym przez Christiana J. Schwarza i Roya w 2019 roku, Acontistidae obniżono do rangi plemienia w obrębie podrodziny Stenophyllinae zaliczonej do Acanthopidae.
Plemie to obejmuje 38 opisanych gatunków, które są zgrupowane w siedmiu rodzajach oraz dwóch podplemionach:
- Callibiina Giglio-Tos, 1919
- Callibia Stål, 1877
- Acontistina Giglio-Tos, 1915
- Ovalimantis Roy, 2015
- Acontista Saussure et Zehntner, 1894
- Raptrix Terra, 1995
- Tithrone Stål, 1877
- Paratithrone Lombardo, 1996
- Astollia Kirby, 1904
W analizach molekularnych Riviery i Svensona z 2016 roku plemię Acontistini zajmowało pozycję siostrzaną dla Acanthopinae, tworząc z nimi klad siostrzany dla Stenophyllini. Natomiast według morfologicznych badań Schwarza i Roya z 2019 roku, Stenophyllini zajmują pozycję siostrzaną dla Acontistini, tworząc z nimi klad siostrzany dla Acanthopinae.
Przypisy