Aconcagua – najwyższy szczyt Ameryki Południowej
Aconcagua, znany również jako Cerro Aconcagua (w języku keczua: Acconcahuac – Kamienny Strażnik), to najwyższy szczyt Andów, Ameryki Południowej oraz całej Ameryki (w tym półkul zachodniej i południowej), osiągający wysokość 6960,8 m n.p.m.. Zlokalizowany jest w Andach Południowych, w centralnej części Kordyliery, na terytorium Argentyny, w odległości ponad 110 km na północny zachód od Mendozy. Aconcagua tworzy obszerny masyw o długości 60 km, zbudowany głównie z granitów pochodzenia wulkanicznego. Szczyt pokryty jest wiecznymi śniegami oraz lodowcami, z których siedem z nich schodzi na wysokość 3900 m n.p.m.
Odnalezienie na grani szkieletu gwanako andyjskiego wzbudziło spekulacje, że mogło to być zwierzę złożone w ofierze przez Inków, co sugerowałoby, że byli oni pierwszymi zdobywcami tej góry. Pierwsze udokumentowane wejście miało miejsce 14 stycznia 1897 roku i należy do Szwajcara Matthiasa Zurbriggena. W 1934 roku zorganizowano pierwszą polską wyprawę andyjską, w skład której weszli Stefan Daszyński, Konstanty Narkiewicz-Jodko, Stefan Osiecki, oraz Wiktor Ostrowski. Uczestnicy wyprawy wytyczyli nową drogę od wschodniej strony przez lodowiec, który później nazwano Lodowcem Polaków. W 1985 roku polska alpinistka Wanda Rutkiewicz zdobyła południowy szczyt Aconcagui.
W 1954 roku grupa Francuzów, w tym Adrien Dagory, Edmond Denis, Pierre Lesueur, Guy Poulet, René Ferlet oraz przewodnicy Lucien Berardini i Robert Paragot, poprowadzili trudną drogę na południowej ścianie o wysokości 2500 m, przeciętej dwiema barierami wiszących seraków. Do dziś ta francuska droga doczekała się wielu wariantów. Ekstremalnie trudna droga słoweńska, wytyczona w 1982 roku przez Z. Gantara, P. Podgornika i I. Tejca, prowadzi lewą stroną południowej ściany. W 1988 roku inni Słoweńcy, S. Svetičič i M. Romih, poprowadzili niebezpieczną trasę przez seraki, nazwaną Ruletką. W 1991 roku Austriak Bubendorfer samotnie przeszedł całą drogę francuską w 15 godzin.
Z powodu specyficznych warunków atmosferycznych, Aconcagua uważany jest za kluczowy etap w treningu przed wspinaczką na Mount Everest. Dzięki stosunkowo łatwemu wejściu, jest celem licznych wypraw alpinistycznych, w większości komercyjnych. Punktem startowym jest Punte del Inca, a położony o trzy dni marszu oboz bazowy Plaza Argentina znajduje się na wysokości 4200 m n.p.m.
16 stycznia 2013 roku portugalski ultramaratończyk Carlos Sá ustanowił pierwszy oficjalny rekord szybkości we wspinaczce na Aconcaguę. Rozpoczął on o godzinie 5:20 z granicy Regionalnego Parku Aconcagui w Dolinie Horcones, osiągając szczyt o 17:00 (w czasie 11 godzin 40 minut), a następnie wracając na granicę parku o 20:32, co oznacza, że trasę „drogą normalną” pokonał w 15 godzin 42 minut. Przed wyprawą przeszedł odpowiednią aklimatyzację, która rozpoczęła się pod koniec grudnia. Rekord ten został pobity 23 grudnia 2014 roku przez Kilian Jornet, który zdobył szczyt w 8 godzin 45 minut, a cały czas z powrotem wyniósł 12 godzin 49 minut. 19 lutego 2014 roku nowe rekordy ustanowił Karl Egloff, zdobywając szczyt w 7 godzin 55 minut, a z powrotem na dół w 11 godzin 52 minuty. Nieoficjalny rekord szybkości wejścia należy do Jorge Egocheaga, który w styczniu 2007 roku zdobył szczyt w 7 godzin 52 minuty (cała trasa zajęła mu 14 godzin 5 minut).
Jako najwyższy szczyt Ameryki Południowej, Aconcagua wchodzi w skład tzw. Korony Ziemi.
Od 2010 roku w obozie bazowym mieści się najwyższa galeria sztuki współczesnej „Nautilus”, gdzie swoje dzieła wystawia argentyński artysta Miguel Doura.
W obozie bazowym znajduje się kamera, z której obraz jest na żywo transmitowany w internecie. Jest to trzecia najwyżej położona kamera na świecie.