Acompocoris brevirostris
Gatunek ten to pluskwiak należący do podrzędu różnoskrzydłych oraz rodziny dziubałkowatych.
Opisano go po raz pierwszy w 1979 roku dzięki pracy Izjasława Kierżnera. Jako miejsce typowe wskazano Urup, który znajduje się w archipelagu Wysp Kurylskich.
Owad ten ma podługowato-owalne ciało o długości od 3,25 do 4,05 mm. Jego głowa jest czarna, a czułki ciemne. Trójczłonowa kłujka, w spoczynku, nie przekracza połowy odległości między przednią a środkową parą bioder. Przedplecze ma czarną, trapezowatą formę z wyraźną obrączką apikalną z przodu, która całkowicie wystaje poza przednie kąty. Tarczka ma trójkątny kształt i również jest czarna. Półpokrywy są wyraźnie szagrynowane, w odcieniach od brudnożółtego do czarnego. Zatułów kończy się trójkątnym wierzchołkiem. Kanalik prowadzący do gruczołów zapachowych zatułowia jest niemal prosty, lecz jego zewnętrzny koniec jest nieco odgięty w kierunku głowy i nie wystaje ponad powierzchnię zatułowia. Tylne odnóża niemal dotykają bioder. Genitalia samca mają paramery szersze niż u A. alpinus oraz dziubaczka żółtoskrzydłego. Samica charakteryzuje się rurką kopulacyjną, która wchodzi w błonę międzysegmentalną od lewej strony i ma wyrostek boczny u podstawy.
Ten owad zasiedla lasy, preferując drzewa iglaste, głównie sosnę karłową.
Jest to gatunek palearktyczny, znany z Japonii oraz wschodnich części Rosji, gdzie występuje w obwodzie magadańskim, Kraju Nadmorskim, na Kamczatce, Sachalynie oraz na Wyspach Kurylskich.
== Przypisy ==