Acompocoris alpinus to gatunek pluskwiaka należący do podrzędu różnoskrzydłych oraz rodziny dziubałkowatych.
Taksonomia
Gatunek ten został opisany po raz pierwszy w 1875 roku przez Oda Reutera w „Entomologisk Tidskrift”. Jako miejsce typowe wskazano region Dalarne w Szwecji.
Morfologia
Jest to pluskwiak o podługowato-owalnym ciele, którego długość waha się od 3 do 3,6 mm. Głowa ma kolor czarny i ciemne czułki. Trójczłonowa, zakrzywiona kłujka w stanie spoczynku sięga do środkowej lub tylnej pary bioder. Przedplecze jest czarne i trapezowate, z wyraźną obrączką apikalną na przodzie, która wykracza poza przednie kąty. Tarczka ma kształt trójkątny i również jest czarna. Półpokrywy są wyraźnie szagrynowane, zazwyczaj w odcieniu ciemnobrązowym, rzadziej brudnożółtym. Zakrywka jest zazwyczaj ciemno zabarwiona. Zatułów ma trójkątny wierzchołek. Kanalik prowadzący do gruczołów zapachowych zatułowia jest niemal prosty, z niewielkim zakrzywieniem dogłowowym na zewnętrznym końcu, który nie wystaje ponad powierzchnię zatułowia. Odnóża tylnej pary niemal stykają się z biodrami. Genitalia samca mają paramery węższe niż u A. brevirostris oraz dłuższe niż u dziubaczka żółtoskrzydłego. Samica ma rurkę kopulacyjną, która wchodzi w błonę międzysegmentalną pośrodkowo i na podstawie posiada wyrostek boczny.
Ekologia i występowanie
Owad ten zamieszkuje lasy, preferując drzewa iglaste, zwłaszcza sosny. Zarówno larwy, jak i dorosłe osobniki są drapieżnikami, żywiącymi się mszycami.
Jest to gatunek palearktyczny. W Europie występuje w takich krajach jak Hiszpania, Andora, Irlandia, Wielka Brytania, Francja, Belgia, Holandia, Luksemburg, Niemcy, Szwajcaria, Liechtenstein, Austria, Włochy, Dania, Szwecja, Norwegia, Finlandia, Polska, Czechy, Słowacja, Ukraina, Słowenia, Chorwacja, Rumunia, Bułgaria, Macedonia Północna, Grecja oraz w europejskiej części Rosji. W Azji znany jest z Gruzji, Kazachstanu, Mongolii oraz syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji.