Aclopini to plemię chrząszczy należące do rodziny poświętnikowatych oraz podrodziny Aclopinae. Obejmuje ono 16 opisanych gatunków, które są klasyfikowane w ramach trzech rodzajów. Te owady zamieszkują południową część krainy neotropikalnej.
Morfologia
Chrząszcze te mają wydłużone, owalne ciało, osiągające niewielkie lub średnie rozmiary, typowe dla żuków. Mogą mieć ubarwienie od jasnobrązowego do czarnego. U tych owadów występuje wyraźny dymorfizm płciowy.
Ich głowa wyposażona jest w złożone oczy, które są podzielone przez występ policzka, znany jako canthus. Czułki składają się z ośmiu członów, z których ostatnie trzy tworzą buławkę, która u samic jest zredukowana. Nadustek znajduje się na tej samej płaszczyźnie co górna warga i może mieć słabo zaznaczony róg lub być go pozbawiony.
Przedplecze jest równomiernie wypukłe, a jego powierzchnia jest przeważnie naga. Pokrywy mają formę dłuższą niż szerszą, są wysklepione i mają zaokrąglone boczne krawędzie; brakuje na nich rzędów, z wyjątkiem rzędu przyszwowego. U samców tylna para skrzydeł jest w pełni rozwinięta, natomiast u samic jest zredukowana. Do synapomorfii ich użyłkowania należą: silnie rozbieżne odgałęzienia trzecie i czwarte przedniej żyłki radialnej (RA3 i RA4) oraz znaczące zakrzywienie drugiego odgałęzienia (RA4) w początkowej ⅓ długości. Wyrostek międzybiodrowy przedpiersia jest dobrze widoczny i gęsto porośnięty szczecinkami. Synapomorfią szkieletu wewnętrznego tułowia jest zakrzywiony szew wentralny widełek sternalnych zatułowia. Przednia para odnóży ma dwa ząbki (co jest synapomorfią plemienia) i nie ma ostrogi na goleniach. U tylnej pary odnóży występuje całobrzega krawędź wewnętrzna goleni.
U samców wszystkie przetchlinki odwłoka znajdują się na błonach pleuralnych ich segmentów, podczas gdy u samic ostatnie trzy pary leżą na sternitach. Odwłok samic jest nabrzmiały. W przypadku genitaliów samców, edeagus nie ma V-kształtnego płata w endofallusie, co stanowi ich synapomorfię.
Ekologia i występowanie
Biologia oraz ekologia tych owadów pozostają wciąż słabo zbadane. Larwy są nieznane nauce, a samicę opisano jedynie w przypadku gatunku Gracilaclopus bidentulus. Uważa się, że samice prowadzą głównie podziemny tryb życia, co może być sugerowane przez takie cechy jak zredukowane oczy, buławka czułków, brak zdolności do lotu z uwagi na redukcję tylnych skrzydeł, nabrzmiały odwłok oraz zredukowane stopy.
Plemię to zasiedla krainę neotropikalną, rozciągając się od Boliwii i Brazylii po Chile i Argentynę.
Taksonomia
Plemię Aclopini zostało utworzone w 1850 roku przez Charles’a Émile’a Blancharda. Początkowo umieścił je w obrębie podrodziny chrabąszczowatych, zaliczając do niego rodzaje Aclopus i Phyllotocus, jednak ten drugi przeniesiono w 1912 roku do Sericini. W 1977 roku Stiepan Jabłokow-Chnzorian zaklasyfikował je do podrodziny Alcopinae. Przez 100 lat plemię to pozostawało monotypowe. Dopiero w 2012 roku Federico Ocampo i José Mondaca wyróżnili w obrębie Aclopini dwa nowe rodzaje: Gracilaclopus oraz Desertaclopus.