Acllahuasi
Acllahuasi (w języku keczua Dom Wybranych Kobiet, znany także jako klasztor dziewic Słońca) to religijna instytucja, która istniała w Imperium Inków. Była to forma żeńskiej wspólnoty monastycznej, skupiająca mniszki żyjące w celibacie, określane jako Kobiety Wybrane (kecz. Aclla Cuna). Ich głównym zadaniem była służba w miejscach kultu religijnego, dbanie o święty ogień raymi oraz wykonywanie różnych posług dla świątyń i króla. Zgodnie z legendą, założycielem pierwszego konwentu Acllahuasi w Cuzco był król Lloque Yupanqui (ok. 1260 – ok. 1290).
Do Acllahuasi przyjmowane były dziewczynki w wieku około 10 lat, które były wybierane w corocznej, przymusowej selekcji odbywającej się w całym państwie. Po wybraniu, nowicjuszki były wysyłane do klasztorów w większych miastach, gdzie pod okiem starszych opiekunek, zwanych mamacuna, uczyły się pełnienia służby świątynnej. Należało do niej m.in. szycie szat dla króla i arystokracji oraz strojów liturgicznych dla kapłanów, a także wypiek ofiarnego pieczywa używanego w ceremoniach religijnych. W przypadku nadzwyczajnych okoliczności, takich jak śmierć króla czy dotkliwy nieurodzaj, spośród mniszek wybierano jedną, która była składana w ofierze na szczycie góry, jednak takie sytuacje były w Imperium Inków niezwykle rzadkie.
Kobiety Wybrane, oddane bogu słońca Inti, były zobowiązane do zachowania celibatu podczas służby w klasztorze. Złamanie tego zakazu groziło mniszce karą śmierci poprzez zakopanie żywcem, a jej kochankowi – powieszeniem. Surowe przepisy zabraniały mężczyznom przebywania na terenie klasztoru, a ich złamanie wiązało się z groźbą tortur i śmierci. Jedynym wyjątkiem był król, który jako Syn Słońca miał prawo do wyboru sobie nałożnic spośród mniszek. Uważano to za akt religijny i wręcz obowiązek monarchy. Kobieta, która została wybrana przez króla, nie wracała już do klasztoru, lecz żyła dostatnio na koszt państwa. Podobny los czekał mniszki, które po osiągnięciu odpowiedniego wieku mogły opuścić klasztor, rezygnując z przysięgi czystości.
W Imperium Inków istniało kilkaset klasztorów Acllahuasi, a w stołecznym konwencie (który po podboju przez hiszpańskich konkwistadorów został przekształcony w katolicki klasztor św. Katarzyny) mieszkało około 1500 mniszek.