Achoris był faraonem, który rządził starożytnym Egiptem w ramach XXIX dynastii. Jego panowanie miało miejsce prawdopodobnie w latach 390-380 p.n.e.
Życiorys
Trudno ustalić jego potencjalne więzi rodzinne z Neferitesem I oraz Neferitesem II. W zależności od różnych źródeł, Achoris jest przedstawiany albo jako prawowity następca Neferitesa, albo jako uzurpator.
Po śmierci Neferitesa I oraz zawirowaniach związanych z sukcesją, objął władzę około 390 p.n.e. Jego rządy charakteryzowały się intensywną działalnością budowlaną, m.in. w takich miejscach jak El-Kab, Medinet Habu czy Tod. Polityka zagraniczna Achorisa koncentrowała się na organizacji obrony Egiptu przed najazdem perskim. Stworzył armię najemników z Aten, dowodzoną przez Chabriasa, oraz flotę wojenną. Zawarł wiele sojuszy mających na celu stawienie czoła Persji, w tym z władcą Salaminy (a później całego Cypru) Ewagorasem, greckimi miastami z Azji Mniejszej oraz kartagińskimi Barkidami, a także z Atenami w 389 lub 388 p.n.e.
W 387 p.n.e. Ewagoras zdołał zdobyć Cypr, jednak w następnym roku jego sojusznicy opuścili Achorisa oraz Ewagorasa, podpisując separatystyczny pokój z Persją. W wyniku tego, siły perskie, uwolnione od działań w Azji Mniejszej i Grecji, zaatakowały Egipt w kolejnym roku, ale zostały odparte przez Achorisa. W tym czasie Ewagoras zdobył Tyr i osiedlił się w Cylicji. Persowie odzyskali utracone ziemie w latach 381-380 p.n.e. W 380 p.n.e. Ewagoras był zmuszony do zawarcia pokoju z Persją. Prawdopodobnie w tym samym roku Achoris został usunięty z władzy i zmarł.
Tytulatura
Oprócz wymienionych, istnieje wiele różnych wariantów zapisu imienia Achorisa; w niektórych przypadkach jego nomen jest odczytywane jako Hagor.
Przypisy