Achinger III (Aichinger III, Kieystucz) to polski herb szlachecki, będący odmianą herbu Achinger, przyznaną w wyniku nobilitacji.
Opis herbu
Herb opisany zgodnie z klasycznymi zasadami blazonowania:
W pas. W polu górnym, po prawej stronie, znajduje się czerwona wieża srebrna, a po lewej, w polu złotym, na trójwzgórzu zielonym, siedzi czerwona wiewiórka. W polu dolnym umieszczono cztery pasy: srebrny, czerwony, złoty i czarny.
Klejnot: Między dwoma orlimi skrzydłami, z których prawe jest w pasie białym i czerwonym, a lewe w pasie czarnym i złotym, znajduje się rycerz w zbroi, trzymający w prawej dłoni miecz w pozycji pionowej, a w lewej dłoni jabłko w kolorze złotym.
Labry: Z prawej strony czerwone, podbite srebrem, z lewej czarne, podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki
Odmiana ta została nadana 2 kwietnia 1577 roku Augustynowi Achingerowi a Jachen, wraz z jego braćmi stryjecznymi – Jerzym i Zbilutem (Sebaldem) przez cesarza Rudolfa II w Pradze. Herb został zatwierdzony w Rzeczypospolitej podczas sejmowego posiedzenia 12 czerwca 1593 roku.
Herbowni
Do herbownych zaliczają się: Achinger, Ajchinger, Jagowd, Jagowdowicz.
Przypisy
Bibliografia
Herbarz polski, Tadeusz Gajl, Gdańsk, 2007, ISBN 978-83-60597-10-1
Alfred A. Znamierowski, Herbarz rodowy, Warszawa: „Świat Książki”, 2004, ISBN 83-7391-166-9, OCLC 830557226. Brak numerów stron w książce.