Achille Togliani

Achille Togliani (ur. 16 stycznia 1924 w Pomponesco, zm. 12 sierpnia 1995 w Rzymie) był włoskim piosenkarzem i aktorem. Jego popularność jako artysty przypadała głównie na lata 50. XX wieku. Togliani wystąpił siedmiokrotnie na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo, w tym na festiwalu inauguracyjnym w 1951 roku, gdzie zdobył drugie i trzecie miejsce, wykonując kolejno utwory: „La luna si veste d’argento” (w duecie z Nillą Pizzi) oraz „Serenata a nessuno” (solo). Ponadto sześciokrotnie brał udział w Festiwalu Piosenki Neapolitańskiej, wygrywając w 1954 roku z utworem „Suonno d’ammore”, który zaśpiewał w duecie z Tullio Pane. W latach 40. i 50. XX wieku zagrał w 23 filmach.

Życiorys

Achille Togliani urodził się 16 stycznia 1924 roku w Pomponesco. W trakcie II wojny światowej przeniósł się do Rzymu, gdzie uczęszczał do Centro sperimentale di cinematografia. Swoją karierę muzyczną rozpoczął, zastępując Alberta Rabagliatiego w jednej z rewii Macaria. W 1948 roku spotkał Cinica Angeliniego, kierownika orkiestry, który wprowadził go w świat nowych amerykańskich rytmów, takich jak swung. Styl Toglianiego, charakteryzujący się melodyjnością i jazzowym zacięciem, wprowadził nową jakość we włoskiej muzyce.

W 1951 roku Togliani brał udział jako jeden z trzech wykonawców wszystkich piosenek w inauguracyjnym Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo. W finale wykonał łącznie dziewięć piosenek (samodzielnie oraz w duecie z Nillą Pizzi i Duo Fasano), zdobywając drugie i trzecie miejsce za „La luna si veste d’argento” (z Nillą Pizzi) oraz „Serenata a nessuno” (solo). W 1954 roku zajął drugie miejsce z utworem „Canzone da due soldi” w duecie z Katyną Ranieri, a w edycji 1959 był trzeci, wspólnie z Teddym Reno (piosenka „Conoscerti”). W sumie wystąpił na festiwalu siedmiokrotnie.

Także sześciokrotnie uczestniczył w Festiwalu Piosenki Neapolitańskiej, gdzie w 1954 roku odniósł zwycięstwo z piosenką „Suonno d’ammore”, wykonaną w duecie z Tullio Pane.

Wraz z takimi artystami jak Nilla Pizzi, Giorgio Consolini, Natalino Otto i Gino Latilla Togliani był jednym z liderów włoskiej sceny muzycznej lat 50. Wysoki i przystojny, szybko zdobył serca żeńskiej publiczności, zyskując tytuły „niebieskiego księcia włoskiej piosenki” oraz „minstrela epoki atomowej”. W swojej karierze przypomniał i wylansował takie przeboje jak: „Parlami d’amore Mariù”, „Come pioveva” oraz „La luna si veste d’argento”. Na jednym z planów filmowych spotkał także swoją wielką miłość, Sophię Loren. Ich związek trwał trzy lata, jednak do ślubu nigdy nie doszło, a Togliani pozostał kawalerem.

W latach 50. i 60. prezentował swoje utwory w popularnych programach radiowych, takich jak: Nati per la musica (1953), Talegalli show di Ciorciolini e Talegalli (1958–1959), Il traguardo degli assi (1959), Maestro per favore prowadzony przez Filogamo (1961), Disco magico di Verde prezentowane przez Corrado (1961), Nate ieridi Luigi Silva (1962) oraz Gran varietà (1966).

Od wczesnych lat 70. brał udział w programach wspomnieniowych, takich jak: Piccola storia della canzone italiana di Gigli (1973), Toh chi si risente di Loffredo (1978) oraz Una signora di trent’anni fa (1979). W 1974 roku, mając 50 lat, ożenił się z Daisy Traversari, z którą doczekał się syna, Adelmo.

Wraz z nadejściem rock and rolla i beatu jego popularność zaczęła maleć, jednak występował za granicą, od Kanady po Australię, wszędzie tam, gdzie byli włoscy imigranci zainteresowani jego muzyką. Regularnie koncertował także we Włoszech, a jego ostatni występ miał miejsce w Pesci w lipcu 1994 roku. Zmarł na atak serca 12 sierpnia 1995 roku w Rzymie, a jego pogrzeb odbył się dwa dni później w rzymskiej bazylice Sant’Eugenio.

Kariera filmowa

Achille Togliani zadebiutował w filmie „Via delle Cinque Lune” w reżyserii Luigiego Chiariniego w 1942 roku. Do 1959 roku wystąpił w 23 filmach.