Achille Locatelli

Achille Locatelli (urodzony 15 marca 1856 w Seregno, zmarły 5 kwietnia 1935 w Rzymie) był włoskim duchownym rzymskokatolickim. Pełnił funkcję internuncjusza apostolskiego w Argentynie, Paragwaju i Urugwaju w latach 1906–1916, a następnie był nuncjuszem apostolskim w Belgii w latach 1916–1918, internuncjuszem w Luksemburgu w latach 1917–1918 oraz nuncjuszem w Portugalii w latach 1918–1922. W latach 1929–1930 oraz 1933–1935 sprawował urząd kamerlinga Świętego Kolegium Kardynałów i od 1922 roku był kardynałem prezbiterem.

Życiorys

Ukończył Pontyfikalne Seminarium Rzymskie, a także Akademię Dostojników Szlacheckich w Rzymie, gdzie uzyskał doktoraty z teologii oraz utroque iure. Otrzymał święcenia kapłańskie 20 grudnia 1879 w Mediolanie. W 1884 roku został prywatnym szambelanem papieskim, a dwa lata później audytorem nuncjatury w Bawarii. W następnych latach był przenoszony do placówek w Paryżu i Wiedniu. W latach 1899–1904 pracował w Sekretariacie Stanu w sekcji zajmującej się nadzwyczajnymi sprawami Kościoła. Od 1905 roku pełnił funkcję chargé d’affaires nuncjatury w Holandii i Luksemburgu. 22 listopada 1906 został mianowany internuncjuszem apostolskim w Argentynie, Paragwaju i Urugwaju.

6 grudnia 1906 otrzymał nominację na biskupa tytularnego Tessaloniki. Został konsekrowany w Rzymie przez kardynała Rafaela Merry del Vala, ówczesnego sekretarza Stanu. W lipcu 1916 roku przeniesiono go do Belgii, a od 1917 roku był internuncjuszem w Luksemburgu, jednocześnie pełniąc obowiązki p.o. internuncjusza w Holandii. 13 lipca 1918 roku został mianowany nuncjuszem w Portugalii. W grudniu 1922 roku, podczas konsystorza, otrzymał kapelusz kardynalski. W latach 1929–1930 oraz 1933–1935 sprawował funkcję kamerlinga Świętego Kolegium Kardynałów. Zmarł na zapalenie płuc i został pochowany w swojej rodzinnej miejscowości.