Achille Lauro (piosenkarz)

Achille Lauro, właściwie Lauro De Marinis (urodzony 11 lipca 1990 w Weronie) to włoski piosenkarz, raper oraz autor piosenek. W 2022 roku reprezentował San Marino w Konkursie Piosenki Eurowizji.

Życiorys

Achille Lauro przyszedł na świat 11 lipca 1990 roku w Weronie, lecz swoje dzieciństwo spędził w Rzymie. Jego ojciec, Nicola De Marinis, pełni funkcję profesora oraz sędziego w Najwyższym Sądzie Kasacyjnym, natomiast matka, Cristina Zambon, zarządza firmą holdingową De Marinis Mgmt S.r.l.. Ma starszego brata, Federico, który jest producentem muzycznym i wprowadził go w świat rapu.

Początkowo postanowił przyjąć pseudonim Achille Lauro, ponieważ często porównywano go do przedsiębiorcy o tym samym imieniu. W 2012 roku opublikował dwa mixtape’y: Barabba oraz Harvard. Jako artysta współpracujący z wytwórnią Roccia Music wydał dwie płyty: Achille Idol Immortale (2014) oraz Dio c’è (2015), która osiągnęła 19. miejsce na włoskiej liście sprzedaży. W 2015 roku wydał także EP-kę zatytułowaną Young Crazy.

W czerwcu 2016 roku zakończył współpracę z wytwórnią, zakładając własną firmę No Face Agency, a następnie wydał album Ragazzi madre, który zajął 22. miejsce na włoskiej liście sprzedaży i zdobył w 2018 roku certyfikat złotej płyty przyznawany przez organizację Federazione Industria Musicale Italiana.

W październiku 2017 roku podpisał kontrakt z Sony Music. W kolejnym roku wydał album Pour l’amour, który zajął czwarte miejsce na włoskiej liście sprzedaży i również zdobył certyfikat złotej płyty w 2019 roku. W lutym 2019 roku z utworem „Rolls Royce” zajął dziewiąte miejsce w finale 69. Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo. Dwa miesiące później opublikował album 1969, który dotarł do trzeciego miejsca na włoskiej liście sprzedaży, a w 2021 roku otrzymał certyfikat podwójnie platynowej płyty. W 2020 roku wydał reedycję albumu 1969: Achille Idol Rebirth. W lutym 2020 roku z piosenką „Me ne frego” osiągnął ósme miejsce w finale 70. FPW w San Remo. Utwór dotarł do czwartego miejsca na włoskiej liście przebojów i zdobył certyfikat podwójnie platynowej płyty.

W 2020 roku Achille Lauro został także dyrektorem kreatywnym wytwórni Elektra Records/Warner Music Italy oraz wydał dwa albumy: 1990, który zajął pierwsze miejsce na włoskiej liście sprzedaży i zdobył certyfikat złotej płyty, oraz 1920, osiągający 13. miejsce na liście sprzedaży. W lutym 2021 roku był jednym z gości muzycznych podczas 71. FPW w San Remo. W tym samym roku wydał album Lauro, który dotarł do pierwszego miejsca na włoskiej liście sprzedaży i przyniósł hity, takie jak „Solo noi” oraz „Marilù”. W 2021 roku nagrał także piosenkę „Mille” z Fedezem i Oriettą Berti, która stała się hitem w kraju, debiutując na pierwszym miejscu na liście przebojów (pozostając na szczycie przez cztery tygodnie) oraz zdobyła certyfikat sześciokrotnie platynowej płyty.

W lutym 2022 roku wydał album Superstar. Płytę promował singlem „Domenica”, który zajął 14. miejsce w finale 72. FPW w San Remo. Dwa tygodnie po udziale w festiwalu zwyciężył z utworem „Stripper” w finale programu Una Voce per San Marino, a w maju, reprezentując San Marino, zajął 14. miejsce w półfinale 66. Konkursu Piosenki Eurowizji. W lutym 2025 roku weźmie udział w 75. FPW w San Remo.

Dyskografia

Albumy studyjne

  • Achille Idol Immortale (2014)
  • Dio c’è (2015)
  • Ragazzi madre (2016)
  • Pour l’amour (2018)
  • 1969 (2019; reedycja pt. Achille Idol Rebirth w 2020)
  • 1990 (2020)
  • Lauro (2021; reedycja pt. Lauro: Achille Idol Superstar w 2022)

Minialbumy (EP)

  • Young Crazy (2015)

Mixtape’y

  • Barabba (2012)
  • Harvard (2012)

Przypisy