Achille Etna Michallon (ur. 22 października 1796 w Paryżu, zm. 24 września 1822 tamże) był francuskim malarzem pejzażystą.
Był synem rzeźbiarza Claude’a Michallona (1751–1799), który zmarł trzy lata po jego narodzinach. Po tym wydarzeniu opiekę nad nim przejął wuj, również rzeźbiarz, Guillaume Francin (1741–1830). Artysta kształcił się w pracowni Jacques’a-Louisa Davida oraz Jean-Victora Valenciennesa. W 1817 roku zdobył pierwsze w historii Prix de Rome w kategorii pejzażu historycznego. Po trzyletnim pobycie we Włoszech (1818–1821) wrócił do Paryża, gdzie założył własne studio malarskie. W gronie jego uczniów znaleźli się Jean-Baptiste Camille Corot oraz Léon Fleury. Michallon zmarł przedwcześnie w wieku 26 lat na zapalenie płuc, stając się jednym z najbardziej obiecujących pejzażystów swojego pokolenia.
Achille Etna Michallon tworzył pejzaże o surowej kompozycji i chłodnej palecie, będąc pod wyraźnym wpływem malarstwa XVII wieku. Jego dzieła charakteryzują się starannością w oddawaniu efektów świetlnych i przestrzennych.
Przypisy
Bibliografia
Ian Chilvers: Oksfordzki leksykon sztuki. Warszawa: Arkady, 2002, s. 437. ISBN 83-213-4157-8.
Linki zewnętrzne
Achille Etna Michallon w Artcyclopedia.com. [dostęp 2011-11-07]. (ang.).
Web Gallery of Art – biogram i galeria. [dostęp 2011-11-07]. (ang.).