Wyspa Achill
Wyspa Achill (irl. Acaill, Oileán Acla) to lokalizacja w zachodniej Irlandii, w hrabstwie Mayo, z populacją wynoszącą około 2700 osób. Jej powierzchnia wynosi 148 km², a długość to 22 km, przy szerokości 19 km.
To największa wyspa w Irlandii, połączona z lądem za pomocą mostu obrotowego, znanego jako Michael Davitt Bridge. Na Achill znajdują się liczne wioski, takie jak Keel, Dooagh, Dooega i Dugort. Historia osadnictwa na wyspie sięga 3000 roku p.n.e., a 87% jej powierzchni pokrywają bagna i mokradła. W przeszłości mieszkańcy utrzymywali się głównie z rybołówstwa, polując głównie na rekiny. Dziś Achill jest popularnym miejscem turystycznym.
Historia
W epoce neolitu wyspa była zamieszkana przez około 500-1000 osób. W czasach epoki żelaza liczba ludności wzrosła, a liczne forty z tego okresu świadczą o wojowniczym charakterze mieszkańców. W XVI wieku legendarna irlandzka władczyni Granuauile miała tu zamek (Carrickdaunet). Na wyspie znajdują się również ruiny XII-wiecznego kościoła.
W XVII i XVIII wieku Achill stała się miejscem osiedlenia dla coraz większej liczby ludności, głównie uchodźców politycznych i religijnych z Ulsteru. To zjawisko przyczyniło się do wprowadzenia dwóch dialektów języka irlandzkiego na wyspie, co tłumaczy istnienie podwójnych nazw miejscowości w tym regionie.
Turystyka
Wyspa Achill zachowała swoje naturalne piękno. Na północnym wybrzeżu znajdują się klify Croaghaun, które osiągają wysokość 688 metrów, co czyni je trzeciymi najwyższymi klifami w Europie. Na zachodnim końcu przylądka Achill znajdują się plaże, uznawane za jedne z najpiękniejszych w zachodniej Irlandii.
Kolejnym znanym punktem jest przylądek Moytoge, gdzie znajduje się strome zbocze opadające do oceanu oraz brytyjski punkt obserwacyjny z czasów I wojny światowej.
W centralnej części wyspy znajduje się góra Slievemore (671 m n.p.m.), zbudowana z kwarcu i miki. Na jej zboczach leży opuszczona wioska znana jako The Deserted Village, gdzie znajduje się wieża Martello, zbudowana przez Brytyjczyków w obawie przed potencjalnym najazdem francuskim. W tym samym obszarze można znaleźć niewielki megalityczny grobowiec, dolmen oraz wioskę domków pasterskich, wykorzystywanych podczas letniego wypasu. Od strony morza znajdują się głębokie Seal Caves (Jaskinie Focze), które można zwiedzać łodzią wypływającą z przystani w Dugort.
W pobliżu Dugort znajduje się dom Heinricha Bölla, noblisty w dziedzinie literatury, który spędzał tam wakacje z rodziną i pisał w spokoju. Swoje wspomnienia z pobytów w Irlandii, w szczególności z Achill, zawarł w książce „Dziennik irlandzki”. Od 2001 roku dom ten jest wykorzystywany przez stypendystów Fundacji im. Heinricha Bölla.
Wielu turystów wybiera się na zwiedzanie wyspy pieszo lub rowerem. Droga okrążająca wyspę nosi nazwę Atlantic Drive (Szosa Atlantycka).
W latach 60. i 70. XX wieku Achill przeżywała szczyt turystyczny. Obecnie liczba odwiedzających się zmniejszyła, jednak wyspa wciąż pozostaje jedną z popularniejszych atrakcji Irlandii.
Na wyspie znajdują się różne obiekty noclegowe, takie jak hoteliki, schroniska, kempingi oraz pensjonaty typu B&B. Lokalne restauracje słyną z serwowania owoców morza i ryb. W okolicy jest także poczta oraz wypożyczalnia rowerów. Wyspa przyciąga wielu entuzjastów wędkarstwa, sportów wodnych oraz obserwacji rekinów.