Achaja (powieść)

Achaja

„Achaja” to trzytomowa powieść autorstwa Andrzeja Ziemiańskiego, zazwyczaj klasyfikowana jako fantasy. W dziele pojawiają się elementy magiczne oraz nadprzyrodzone. Powieść została podzielona na trzy tomy, które ukazały się w latach 2002–2004 nakładem wydawnictwa Fabryka Słów. Dwa pierwsze tomy otrzymały nominacje do Nagrody im. Janusza A. Zajdla, a drugi tom zdobył w 2004 roku Nagrodę Nautilus. Kontynuacją serii jest „Pomnik Cesarzowej Achai”.

Informacje wydawnicze

Pierwszy tom wydany w grudniu 2002 roku liczy 624 strony, drugi tom, który ukazał się w listopadzie 2003 roku, ma 560 stron, natomiast trzeci i ostatni tom, wydany w grudniu 2004 roku, jest najkrótszy – zawiera 416 stron. W 38. numerze miesięcznika „Science Fiction” z maja 2004 roku opublikowano zaginiony rozdział z drugiego tomu, który z powodu błędu nie znalazł się w oryginalnej wersji książki. Ilustracje na okładkach wszystkich tomów stworzył Piotr Cieśliński, natomiast wewnętrzne grafiki są autorstwa Dominika Brońka.

Wydania

Tom 1

1: grudzień 2002, Fabryka Słów (ISBN 83-89011-05-0)
2 poprawione: 2003, Fabryka Słów
3 wznowione, z nową szatą graficzną: marzec 2011, Fabryka Słów

Tom 2

1: listopad 2003, Fabryka Słów (ISBN 83-89011-33-6)
2 zmienione, poprawione, z nową szatą graficzną: maj 2011, Fabryka Słów

Tom 3

1: grudzień 2004, Fabryka Słów (ISBN 83-89011-25-5)
2 wznowione ze zmienioną szatą graficzną: grudzień 2011, Fabryka Słów

Fabuła utworu

Główna bohaterka, Achaja, jest córką Archentara, jednego z siedmiu Wielkich Książąt królestwa Troy. Jej młodsza macocha pragnie pozbyć się pasierbicy, co częściowo jej się udaje. W wyniku spisku Achaja zostaje wcielona do wojska, a po starciu z armią wrogiego cesarstwa Luan, jej oddział trafia do niewoli.

Równolegle do wydarzeń Achai, śledzimy przygody skryby Zaana oraz byłego galernika Siriusa, którzy zajmują się różnorodnymi oszustwami. Trzeci wątek dotyczy czarownika Meredithty, który, jak się wydaje, przypadkowo został wplątany w boskie sprawy.

Odbiór

W 2005 roku tom III zrecenzował Jacek Dukaj w czasopiśmie „Nowa Fantastyka”. Krytycznie ocenił go jako słabszy od poprzednich części, zwracając uwagę na interesujące zagadki pierwszego tomu. Tom III został skrytykowany za zbędne rozwlekłość, wyrażając obawy względem „długich monologów banalnego cynizmu oraz militarnych dygresji”, co Dukaj określił jako „fabularyzowane wykłady światopoglądowe autora i jego teorii wojskowych”. Styl Ziemiańskiego opisał jako charakteryzujący się „prostym językiem, wulgaryzmami, dużą ilością dialogów oraz dynamiczną akcją, a także humorem koszarowym”.