Achacy – Patriarcha Wschodu w latach 485–496
Achacy był patriarchą Wschodu w latach 485–496 i starał się zapobiec wprowadzeniu do Kościoła Wschodu doktryny nestoriańskiej, którą wspierał metropolita Barsauma z Nisibis.
Odegrał istotną rolę w wydarzeniach, które doprowadziły do przyjęcia doktryny nestoriańskiej przez Kościół Wschodu w ostatnich dwóch dekadach V wieku. Został wybrany na urząd patriarchy w 485 roku przez króla Balasza, który był politycznym przeciwnikiem metropolity Barsaumy z Nisibis, zwolennika nauk Nestoriusza. Król miał nadzieję, że Achacy będzie w stanie powstrzymać szerzenie się tej doktryny. Podczas synodu w Bet Edrai (485) Achacy unieważnił uchwały podjęte na synodzie w Bet Lapat (484), który zorganizował Barsauma. Wśród unieważnionych postanowień znalazły się m.in. wybór Teodora z Mopsuestii jako duchowego fundamentu Kościoła oraz zniesienie celibatu. Niemniej jednak, synod nie potępił nauk Nestoriusza. W następnym roku Achacy zwołał synod w Seleucji, na którym potępił doktrynę monofizytyzmu.
Kiedy wysłał poselstwo do cesarza bizantyńskiego Leoncjusza I, zadeklarował, że nie jest nestorianinem i wyraził chęć ekskomunikowania Barsaumy jako heretyka.
O panowaniu Achacego można przeczytać w „Kronice” Michała Syryjczyka, w której Barsauma, co oznacza „syn postu”, jest kpiarsko nazywany „Bar Sulą” („synem buta”).
Grzegorz Bar Hebraeus w swojej historiografii Makhtbhanuth Zabhne pisze:
Przypisy
Bibliografia
Aubrey Vine: Nestorian Churches. Londyn: Independent Press Ltd., s. 227. (ang.).
W.A. Wigram: An Introduction to the History of the Assyrian Church. Assyrian International News Agency, s. 121. (ang.).